पानगळ

[धनंजय आवाळे]

पानगळीच्या मोसमात
झाड उदास उदास
पक्षी उडुनीया जाता
घरटं भकास भकास


कोरड्या आभाळाला
ढगांचे आभास
मोकळ्या रानाचे
निशब्द झाले श्वास


वाळक्या गवताला
ना वार्र्या ची ही आस
ठिकरी उडाली
काळ्या कातळास


सुर्य बुडाला नभात
चरे पाडून मातीस
घेई झाकून अंधार
जळून गेलेल्या वातीस


पानगळीच्या मोसमात
मन गुंतले पानात
मिळे मातीस पाचोळा
पालवीच्या चिंतनात