उधार

[धनंजय आवाळे]

येणे तुझे होता डोळा दाटे अंधार
भीती  मज वाटे काय मागणार उधार


उधारीचा तुझा काय वर्णावा छंद
दर्शनमात्रे होई बाजार बंद


उधारीची तुझ्या काय सांगावी किर्ती
दुकाने कित्येक पडली धारातिर्थी


उधारीत तु काय काय लुटले
चड्डी सह नाडे ही ना सुटले


देऊन उधार जे झाले कंगाल
कुत्रेही ना खाई आज त्यांचे हाल


घेऊनीया उधार त्वा व्हावे पसार
लिहून वाढले वह्यांचे भार


वाटते तुझा आता करावा सत्कार
पण देईना कोण उधारीत हार

[Jawahar Doshi]

Chaan Kavita ahe. Sundar