' किरण '

[शितल]

एक कळी होती कोमेजलेली
स्वताच्याच जीवनाशी रुसलेली
सूर्याला आली तिची द्या
प्रकाश थोडा दिला तिला
का? कुणी एवढा आपलेपणा दाखवावा
हा प्रश्न पडला तिला
घाबरली ती या नात्याला
सोबत चालून भर रस्त्यात
सोडणार तर नाही ना मला?
या विचाराने ती पुन्हा कोमेजली
पण सूर्याने तिची समजूत काढली
प्रेमाचा हात पुढे करून
आयुष्यभराची साथ मागीतली
दिला कळीनेही त्याच्या हातात हात
म्हणाली तुझ्यामुळेच होईल
रोज माझी प्रभात...... 


शितल...

[lakshmikant]

ह्रदयस्पर्शी .....!!!!

[शितल]

thanks......