प्रेम

[आशिष वाघमारे]

रात्र काळी दाटली होती
छान चंद्रकळा खुलली होती
एकच खंत मनात दाटली होती
काळजाच्या ठोक्यात तीच लपली होती

शब्द डोक्यात फिरत होते
कागदावर उतरायला आतुरले
काय लिहावे सुचत नव्हते
व्यर्थ लिखाण चालू झाले होते

तेवढ्यात डोळ्यासमोर एक चित्र आल
त्याचच वर्णन करावस वाटल
वर्णन तर खुपदा केल
पण प्रत्तेक वेळी ते पान फाडल

तेवढ्यात मन मनल
'तोच चेहरा विसरायला,
तू कवितांचा आधार घेतलास,'
आणि कवितातही तू
फ़क्त तिला अणि फ़क्त तिलच
सन्मान दिलास'.

आशिष वाघमारे
9156075285