भाऊ

[meenakshi mali]

आक्रोशत होते
काळीज तिचे
भावासाठी विव्हळत होते
आबा आबा करीत
चित्कारत होते
किती गरीब असो वा
श्रीमंत कुणी
बहीण भावाचे नाते
हे अतुट असते
ताई ही दुसरी
आईच असते
भाऊ स्तंभही
असतो घराचा
पायाही असतो
जेव्हा तो निघून जातो
दुःखाचे आभाळ बरसते
क्षण न् क्षण परका होतो
जेव्हा तो जवळ नसतो
मुलासारखा असतो
त्याचा विरह बहींणींना
सहावत नसतो
भाऊचा दरारा असला
जरी मायेचा पाझर
त्यालाही फुटत असतो
भाऊ भाऊच असतो
बहीणीचा न् कुटुंबाचा
तो आधार असतो
तिचं विव्हळणं थांबतच नव्हतं
मुखातून तिचा असं बरच
बाहेर पडत होतं
हृदय तिचं फाटलं होतं
आबा आबा करत होतं
का गेलास  म्हणत ती
रडत होती
भावासाठी तिचा मुखातून
कविता निघत होती
खचलेली खंगलेली
बहीण वेदना लपवूच शकत नव्हती
आबा आबा करत
रडत होती
आबा असा रे
कसा गेलास म्हणून
आक्रोशत होती......

Meenakshi