कळो यावे

[विक्रांत]

कुणासाठी धावायचे
कश्यासाठी धावायचे
कळ छाती घेऊनिया
सारे काही सोडायचे

मोठेपण खोटे आहे
अहंकार नटलेले
यस सर जी मैडम
मनात या गुंडाळले

कधी वाटे सारे काही
सेवा असे बाकी नाही
आतल्या त्या दुर्बळाची
पर्वा पण केली नाही

कोण तुझे कोण माझे
कुणालाच नको ओझे
सोडा सारे उमजा की 
आपण गुलाम राजे

पाहू जाता कळू येते
सुख पंख जळलेले
दारावरी श्वान सदा
बंदी तुवा तू केलेले

मिटलेल्या डोळीयात
विभ्रमांनी सजलेले 
बरबट उणे जिणे
जागेपण येता कळे

देवाहाती दैत्य अस्त्र
देऊनिया झुंजवती 
सज्जनाला दुर्जनांच्या
गावामध्ये वसवती

किती अन कश्यासाठी
न कळता का लढावे
टाळ्या पिटती चाणाक्ष
तयासाठी का नाचावे

कधीतरी थांबायला
हवे जीवा सांभाळाया 
हातातून निसटत्या
आयुष्याला वेचावया


डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in/