तो परमेश्वर

[k.suhas]

तो फुला फुलात सुगंध भरतो
तो पाखराना आकाशात उंच उडवतो
पावसाच्या सरीमधे उन मिसळुन
निळ्या परद्यावर सप्तरंग दाखवतो

तो हसवतो तो रडवतो
तोच मारतो तोच जगवतो
या धरणीचे सुख दुख ऐकुणी
ढगानाही तो रडायला लवतो

तो काळ्या मातीतुन सोन पिकवतो
वार्याच्या तालावर पिकाना झुलवतो
पंच महाभुताचे ब्रश घेउणी
या निसर्गाचे सुंदर चित्र रंगवतो

तोच उठवतो तोच निजवतो
पाप पुण्य पण तोच लिहितो
आपल्या होण्याचे प्रमाण देण्यासाठी
या धरतीला तोच हालवतो

तो दिवस तो रात्र आहे
या ब्रम्हांडात तो सर्वत्र आहे
युगा युगाचा शिल्पकार तो
नियतीचे चक्र सदैव फिरवित आहे

तो धर्मा वर अधर्म चढु देणार नाही
आकाशात उडणार्या पाखाराना पडु देणार नाही
गर्भातच लेकिला संपविणारा माणसा हे लक्षात ठेव
तो तुझा पण वंश वेल वाढु देणार नाही


सुहास काकडे