कविता II एक वेळ अशी येते कि II

[siddheshwar vilas patankar]

एक वेळ अशी येते कि

तुम्हाला झाडं जवळची वाटू लागतात

तुमच्याशी फुलं बोलू लागतात

सारे पक्षी तुमच्याकडेच बघून उडतायत

असं वाटू लागलं

कि समजा तुमची प्रेमळ पहाट झालीय

दूर मनाच्या आकाशात

एक प्रेमाची चांदणी उगवलीय

ती जशी टीम टीम करू लागेल

तसं प्रेम पसरेल चराचरी

नखशिखांत बनवेल प्रेम पुजारी

सुचतील रात्रीबेरात्री नवीन उखाणे

भल्या पहाटे द्याल कबुतरांस दाणे

गप्प घालाल विवेकानंदांची घडी

तोंडाचा होईल चंबू अन नजर सताड उघडी

मायबापास वाटेल जेव्हा

तुमचा काहीतरी बिघाड झालायं

दवा दारु  देऊनही

चेहरा पार ओसाड पडलाय

तेव्हा त्यांनी समजावं

बाळ प्रेमाची पायरी चढलायं

एकतर घालून द्यावी कन्येची भेट

नाहीतर मारावी कानफाटात

न्यावे त्यास फरफटत, घरी थेट


सिद्धेश्वर विलास पाटणकर C