कविता II चिऊ काऊची गोष्ट आठवतेय II

[siddheshwar vilas patankar]

चिऊ काऊची गोष्ट आठवतेय

आठवून मन खातंय

लहान मन मोठं का होतंय ?

निर्मळ गंगेवानी ते लहानपणी

मोठाले जहरी होतंय

त्या गोष्टीतच ती पायरी होती

नाही ती गोष्टच विषारी होती

कावळा जरी धूर्त असला

तरी चिऊ त्याला भारी होती

शेण काय न मेण काय ?

दरवाजा उघडायचा नाय

आंघोळ घाला , तेल लावा

कसा पण वेळ काढा

बाहेरच्याला बाहेरच ठेवा

हाच होता त्या गोष्टीचा मेवा

लहानपणी सर्व ऐकतात

मोठे होऊन अंमल करतात

आयुष्यभर काव काव करून

कायमचे वर जातात

सिद्धेश्वर विलास पाटणकर C