कविता II सालं इरसाल हाय जिणं II

[siddheshwar vilas patankar]

सालं इरसाल हाय जिणं

रोजचं टेन्शन

इवलीशी कमाई अन

टिचकीभर पेन्शन II

रोज जातो कामावर

डबा डुबा घेऊन

रंगत सारी उतरून जाते

ढीगभर काम करून II

दिवसातून दहा वेळा

साहेबासमोर जातो

डब्याआधीच पोटभरून

भरपूर शिव्या खातो II

वाहतो लाखोली वाहतो

त्याच्या नावानं

ज्यानं जन्माचं दान दिलं

अन साहेबाला शिव्यांचं वरदान दिलं II

थकून भागून निघतो जेव्हा

परतीस माघारी

रंगत जमू लागते हळूहळू

चेहऱ्यावर न्यारी

दुसरं काही नाही मित्रानो

माझ्या छकुल्याची स्वारी II

हसत खेळत हिंडणारं

माझं लडिवाळ पाखरू

सायंकाळ होताच आईशीला

लागतं माझ्याबद्दल विचारू

जेव्हा दरवाजा वाजवतो

बरोब्बर आवाज ओळखतो

दरवाज्यावर धावतो, स्वागतास II

त्याचं मुरडणं , ती दारावरची अडवणूक

घरात आल्यावर विश्वचषक जेत्याप्रमाणे काढलेली मिरवणूक

उद्या छान छान  खायला आणतो ,

असं सांगून केलेली फसवणूक

सारं दिवसभराचं टेन्शन हवेत विरतं

संध्याकाळचं आयुष्य छकुल्याभवतीच फिरतं II


सिद्धेश्वर विलास पाटणकर C