कविता II ते दिवस त्या आठवणी परत काढायच्या नाही II

[siddheshwar vilas patankar]

पहिलं जेव्हा शिव शिव करायचो

तरी तुझा चेहरा समोर उभा राहायचा

त्या काळ्याभोर  बटांमधून पडणारा तुझा नेत्रकटाक्ष

मला रोम रोमांचित करायचा

तो पूर्ण प्रहर तुझ्या नेत्रप्रहारातच जायचा

फुलं व्हायचो शिवाला कि तुला

हे तोच जाणे

मी मात्र रमायचो

निरंजन तेवून फक्त काजळी राहायची

पूजाथाळी माझ्या बंद डोळ्यांकडे

जणू टक लावून बघत बसायची   

ते दिवस त्या आठवणी परत काढायच्या नाही

मला आता भूतकाळात रमायचं नाही

कळीचं फुल होतं

काही वाहतात देवाला

काही जातात सुकून

माझं प्रेमफुल वाहिलं मी कधीच तुला

निर्णयाची वाट बघून बघून

मी गेलोय पुरता थकून


सिद्धेश्वर विलास पाटणकर C