पुनव

[विक्रांत]

पुनवेच्या आकाशात
चंद्र मंद स्निग्ध होता
शुभ्र प्रकाशाचा हर्ष
मनी पाझरत होता ।।

पानापानावर चांदी
वृक्ष आत्ममग्न होता
जीवनाचे गाणे धुंद
गात सुगंधात होता ।।

मन चंद्र झाले तेव्हा
तन चंद्र झाले होते
सौंदर्याचा अर्थ एक
नवा उमलत होता ।।

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in