पेल्यात नशील्या

[शिवाजी सांगळे]

पेल्यात नशील्या

मौनात सागराच्या पाताळ व्यापलेले
नेत्रात कोणते या आभाळ  दाटलेले

डोळे  सरोवरी हे  घे सावरून त्यांना
जातील बावरूनी  घायाळ जाहलेले

पेल्यात या नशील्या सारेच धुंद होते
बेहोश  होत  गेले ते  लाळ  घोटलेले

सारी कथा कहानी ती वेगळीच होती
साक्षात भोगले मी ते काळ भारलेले

सोडून पाश माझे दे मोकळे करूनी
मौनात ठेव बाकी आभाळ गोठलेले

© शिवाजी सांगळे 🎭

[Santosh Alanjkar]

सर ,  खूपच प्रभावी .... अप्रतिम...   अभिनंदन !!!

[शिवाजी सांगळे]

मनस्वी आभार संतोषजी...
आपण माझ्या कविता लेख फेसबुक माझ्या पुढील ब्लाँगवर सुद्दा वाचु शकता.
http://shivsangle.blogspot.com
पुनश्चः धन्यवाद