हुंदका तारकांचा

[शिवाजी सांगळे]

हुंदका तारकांचा

आठवू कशाला मी माझ्याच वेदनेला
विस्मरू कसा त्या साऱ्याच वेदनेला

माजते द्वंद्व एकट्यात जेव्हा कधी ते
गोंजारतो सुखाने पहिल्याच वेदनेला

चांदव्याच्या प्रतिक्षेत जागतो इथे मी
फुटे मंद हुंदका तारकांच्याच वेदनेला

विसरून सारे जावे बजावतो मनाला
विसरावे कसे जमेना तुझ्याच वेदनेला

ओरडा होतोय किती न् कुठे कुठेही
मिळावा न्याय रे लोकांच्याच वेदनेला

साराच खेळ येथे फक्त आश्वासनांचा
मोलात चुकवितो सगळ्याच वेदनेला

© शिवाजी सांगळे 🦋