सरता सरता ऋतू ।

[विक्रांत]

सरता सरता ऋतू ।


सरता सरता ॠतु  वृक्ष कधी बहरून येतो
तीच जुनी अभिलाषा पुन्हा उरि घेऊन येतो

पान पान नवे हिरवे कच्च असा फुलून येतो
डिरी डिरीवर मोहरांची आरास लेवून येतो

देहावरी उन्हाचे जरी चटके मिरवित असतो
भग्न जुन्या फांद्यांना अन् स्वीकारत असतो

वृद्ध जुनाट मुळातून रस शोषून घेत असतो
जीवनाला पुन्हा एक आलिंगन देऊ पाहतो

आणि तरीही शेवटी फुलोरा तो गळून पडतो
फळाविना शेवटचा गंध त्याचा हरवून जातो

का न कळे नशिबी काही क्षणांचे सुख असते
मोहरून जन्म पुन्हा धुळीचेच का गाणे होते

म्हणून म्हणती शहाणे आशेच्या या घराला
नसे भिंतीं न छत न मिळे आधार कुणाला


डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in