॥ मी जोकर , एक नोकर उभा सर्कशीत ॥

[siddheshwar vilas patankar]

मी जोकर , एक नोकर उभा सर्कशीत

मुखी नित्य हास्य पण दुःख कुशीत

कसा खेळ दावू ?

हा जीव टांगणीला

छकुली घरी एकली

कोण भरवेल तिजला ?

उगाच कधीही , कुठेही मी पडतो

हसवतो तुम्हांसी पण मला फसवतो

जसा भव्य सोहळा , तसा दिव्य त्याग

कसा पाळू तिजला नि पोटातली आग ?

घरी पाय ठेवता , ती येते कुशीत

मी नोकर , एक जोकर

म्हणून या सर्कशीत

एक बाप पाळतो पोट,

मुठी आवळीत, मुठी आवळीत

मी जोकर , एक नोकर उभा सर्कशीत

मुखी नित्य हास्य पण दुःख कुशीत



सिद्धेश्वर विलास पाटणकर