कविता तुझी भेट

[kumudkadam]

असता तु जवळ
मन बेभान माझे होई
हृदय नाचे थुई थुई
बसता जाई उठता जुई
मनी फुलांचा वर्षाव होई

मुग्ध मुग्ध होती कर्ण
बोलांचे अमृत घेण्या प्राशून
त्रुप्त ञुप्त होती भाव
दुःखांनाही नेण्या सुखावून
अशी ओढ लावी तुझी भेट

न बोलता बोलती तुझे नयन
सामवून घेसी जीवन मरण
देह बोली जणु शाश्वत वचन
दु:खांनाही विषासवे करण्या पचन
अशी ओढ लावी तुझी भेट