ती म्हणाली " चिमणी " , मी म्हणालो भुर्रर्रर्र

[siddheshwar vilas patankar]

ती म्हणाली " चिमणी " 

मी म्हणालो भुर्रर्रर्र 

ती म्हणाली " कावळा " 

पुन्हा उत्तरलो भुर्रर्रर्र 

आलतूफालतू उत्तरं देऊन

आमचं प्रेम झालं सूर्रर्रर्रर्र 

लक्षात ठेवून होतो चांगलंच 

गुढघ्यात असते अक्कल 

डोकं बाजूला ठेऊन काम होतंय 

थोडीच पाहिजे शक्कल 

कशाला करावा अभ्यास ? 

कशाला हवी ती नोकरी ? 

कुणी सांगितलंय घासायला 

पटवावी श्रीमंत बापाची छोकरी 

सासरा बिचारा राबेल 

कन्या भोळीच असेल 

होऊन जायचं घरजावई 

आपोआप झोळी भरेल 


{{{ सिद्धेश्वर विलास पाटणकर }}}