लाट

[Sagar salvi]

शांत भिजलेल्या किनारी बसून
आठवणींना पहावे वाहत येताना,
क्षण उचलावेत वाळूत कोरलेले
थेंब मागे सांडुदे वाहत पुढे जाताना.

क्षणाच्या थेंबांची उसळावी लाट
भिजवावी ती सुकलेली वाट,
त्या वाटेनेही पुढे हात सरकवावा
लाटेलाही तिचं वाट व्हावी तोंडपाठ.

ती लाट सुद्धा हट्टी धीट
त्या वाटेला चिकटून राहणारी,
सुकलेला जरी तळ तिचा
तरी अश्रू गाळत वाहणारी.