सुखाच्या सीमेवर दुःखांची घरे वसतात

[siddheshwar vilas patankar]

सुखाच्या सीमेवर दुःखांची घरे वसतात

तुम्ही हसा प्रसन्नतेने ,मग बघा आजूबाजूला कश्या चीता पेटतात

तुमच्या हसण्याची किंमत , तुम्हालाच ठाऊक नाही

तुम्हाला हसताना बघून, त्यांचं स्वतःच कामच होत नाही

त्यांचं खिन्नपण जणू तुमच्याशीच निगडित असतं

वाया घालवत असतात वेळ , हळूहळू प्रारब्ध बदलत असतं

रोवूनीया झेंडे कैक , कैफ मिरविती एकमुखाने

एक हास्याची लकेर मात्र , सारं काही उधळत असतं

कोण कुणाच्या मनी वसला , तरीहि गवसत नाही कुणाला

फक्त एका हर्ष होता , सारे बैसती पुसत दुःखाला

षड्रिपूंच्या विळख्यात सारे ऎसेकाही गुरफटलेले

बघा इथे ओ पूर आला , जो तो संगे वाहत गेला

विचारले मी त्याला , हसण्याचे कारण ओ कैसे ?

तो उत्तरला उत्तर देउनी , वेड लागले मला जरासे

या वेडातच दुनिया सारी , दुःखीकष्टी झाली भारी

हासुनिया त्याने पेटवल्या , चीता सर्वदूर घरोघरी


{{ सिद्धेश्वर विलास पाटणकर }}