वरदान कि शाप

[smadye]

वरदान कि शाप

रोज मागतो देवाला दे उन्नती आणि शांती मनाला
थोडा वेळ मिळू दे मुलासोबत घालवायला
हिच्याकडे बघायला फुरसत नसते
डोक्यावर कामाचे पुरे ओझे असते

प्रदूषणाने जीव जाम आहे वैतागला
ट्रॅफिकने मी आहे फार कंटाळलेला
कधी मिळेल उसंत
कधी घेईन श्वास निवांत

सगळे माझे छंद इतिहास जमा झाले
पुस्तकावर धुळीचे दुहेरी कव्हर चढले
रंग सगळे सुकूनि गेले ब्रश कडक झाले
व्हायलिनचे सूर कुठे हरवून गेले

रोजच्या धकाधकीचं ताण आहे वाढला
कधी मिळेल उसंत देवा सांग जरा एकदा
वाढत वाढत पसारा हा वाढला
वाढत्या पसाऱ्यात जीव माझा गलबलला

ठरविले देवाने पुऱ्या कराव्या साऱ्या इच्छा
मग सोडेल हा माझा थोडातरी  पिच्छा
एक छोटा विषाणू आला हळूच गप्प
साऱ्या जगाचा कारभार केला त्याने ठप्प

कामबीम  सुटले सर्व घरी राहते झाले
आराम आराम  सगळे आनंदमय झाले
परीवारासंगे वेळ मिळाला
चार दिवस छान गप्पा रंगल्या

प्रदूषणविरहित हवा झाली शुद्ध
ट्रॅफिकचा आवाज नाही सगळे शांतताबद्ध
वाटले काढावे सुंदर एक चित्र
रंगांना द्यावा उजाळा बनून एक मित्र

व्हायलिनवर सूर  छेडले
गीत उमटले नवे
जोपासून जुन्या छंदांना
आनंद मला मिळे

पण आता मात्र आला मला कंटाळा
समझून चुकले झाला आहे यंत्र मानव माझा
कि मी आहे कामाशिवाय न जगणारा जीन
कासावीस होतो आहे मी कामावीण

देवा आता तुझ्याकडे एक माझे मागणे
सुरळीत कर सारे, थांबव  कामाविण हे राहणे
बंद खोलीत जीव माझा गुदमरतो
बाहेर फिरण्यासाठी मी तडफडतो

अशा या आरामाला काय द्यावी उपमा
कि स्वीकारावे मी चाकोरीबद्ध  न आवडे बदल एखादा
विचार करता करता झालो मी गप्प
समाजेना  हे मजला वरदान कि शाप

सौ सुप्रिया समीर मडये
madyesupriya@gmail.com