कुत्र्याची गोष्ट

[nareshKwankhade]

                           कुत्र्याची गोष्ट.
मला घरात नाही घेत
तर राहु मी कुठे
पाऊस आला की
स्वत:च पुटपुटे
                  मांजरीला भेटला
                  म्हणे कुठे राहतेस तु
                  घर आहे माझं नदिच्या पराळ
                  वाघाची मावशी म्हणुन घेतात मला घरात
कुत्रा तर आता रडतच राहीला
काय सांगु म्हणे मांजरबाई तुला
भुकेनं मा जीव व्याकुळ झाला
तुझी लेक असेल तर दे मला खायला
हे ऐकुण मांजर दचकन ऊठली
काय म्हणतेस तु मला पळतच सुटली
                   मग हरीणिला भेटला,
                   म्हणे बये गांव तुझं कुठं
                   मले राहायला नाही साधं ढोराईचं गोठं
                   राहते गडे मी घनदाट वनात
                   लोळणं घेते कुठही आलं की मनात
सहारा मज देशील
चार दिवस नेशील
खाऊ-पिऊ घाल
तुझे भरभर वाढतील लाल
                     लाल ऐकुण हरिण थोडी सावध झाली
                     कुत्रु दादा म्हणे मावं घर नाही खाली
                     सिंहोबाला भेट.....फ़ार दयाळु राजा
                     तुज खाऊ पिऊ घालीन येईन मग भल्लीच मजा
जंगलाचा राजा सिंहोबा चतुर
म्हणे कुत्र्याची जात ही चतकोर कुटक्यासाठीही होते फ़ितुर
सिंहोबा म्हणे,का रे खंडोबा
तु अनं मी जनावराची जात
नाहीत माणसासारखे आपल्याजवळ कमाईचे हात
पोट भरायचं तर मजजवळ डरकाळी
अनं तुझी शेपटी वाकळी
                     ईमानानं काम करु
                     आपण आपले पोट भरु
                     खरचं सिंह दादा हा एक वादा
                     आठवण येईन तुझी मज सदा-सदा.
------------------------***-----------------------------
                   नरेश कैलासराव वानखडे