कवितेचा‌ प्रवास

[स्वप्निल भाऊसाहेब पटारे]

शांत एकाकी बसलो होतो
वही अन् पेन घेवून,
वर्णमालेची झुळूक मनी दाटली ,
अन् अचानक गेलो मी वाहुन ||१||

हळूहळू यमक शब्दांशी
सांगड अशी पडली,
मनात माझ्या काव्यांची
गर्दी बघा झाली ||२||

कोऱ्या अश्या कागदावरती
अक्षरे मी कोरली,
आणि काय सांगू ?
त्याची 'कविता 'झाली ||३||

         ~ स्वप्निल भाऊसाहेब पटारे