पाझर सहवासाचा

[Sanjay Makone]

खालील कविता हि तुम्ही एखाद्या ठिकाणी बरेच दिवस राहता, उदाहरणार्थ शाळा,कॉलेज,एखाद्या नोकरीच्या ठिकाणी,मामाच्या गावाला आणि इतर काही.पण त्या ठिकाणाहून निघताना तुमच्या मनाची ऊलघाल होते,मन कासावीस होते,तुम्हाला त्या ठिकाणाहून निघावेसे वाटत नाही,मनाला सावरून आपण त्या ठिकाणाहून निघतो पण आपले मन मात्र त्याच ठिकाणी असते,अशीच मनाची होणारी अवस्ता मी माझ्या कवितेतून मांडण्याचा प्रयत्न करत आहे.कवितेचे नाव आहे पाझर सहवासाचा



                                                        पाझर सहवासाचा

                                  मुक्त झालो आता,असे तो वरवर पुटपुटला
                                  सावरले डोळ्यांना, अन ओठातल्या शब्दांना
                                  जाताना मात्र,मागे कटाक्ष त्याने टाकला 
                                  अन प्रश्न केला,त्या सवंगडयाना.

      सांगरे पिंपळाच्या झाडा,मी परतणार कधीतरी 
      हे माहित होते तुला,मंग कारे
      तुझ्या गोड सावलीचा लाविलासरे लळा...

                                 सांग दगडाच्या खांबा, मी परतणार कधीतरी
                                 हे माहित होते तुला, मंग कारे 
                                 माझ्या एकांतात सोबतीलारे माझ्या आला....
      
      सांग बागेतल्या फुलपाखरा, मी परतणार कधीतरी
                हे माहित होते तुला, मंग कारे 
           तुझ्या मुक्त जीवनाचे रहस्य,सांगितलेसरे मला.....

                             सांग चिमण्या पाखरा, मी परतणार कधीतरी
                             हे माहित होते तुला, मंग कारे 
                             तुझ्या घरट्याचे वेड लाविलेसरे मला.....
      
      कदाचित माझी ऊणीव,जाणवणार नाही तुम्हाला 
      पण तुमच्या सहवासाचे स्वप्न,नक्कीच पडतीलरे मला
                नक्कीच पडतीलरे मला, नक्कीच पडतीलरे मला.. ....
                                                                         
                                                                                                        Sanjay Makone
                                                                                                          9623949907