वऱ्हाडी मानसं

[Sanjay Makone]

 खालील कविता हि एका नाजूक विषयावर अवलंबून असून ,या कवितेमध्ये मी एखाद्या लग्न समारंभासाठी जे वऱ्हाडी म्हणून,जी माणस लग्नाला येत असतात
त्यांची त्या लग्नाला येताने आणि जाताने व तो पूर्ण विधी पार पडे पर्यन्त  एकंदरीत वागणूक,व त्यांच्या मानसिकतेचे वर्णन सरळ आणि सोप्या भाषेत करण्याचा
प्रयत्न करत आहे .


                                       वऱ्हाडी मानसं



           नटून थटून वऱ्हाडी उतरती,जनु हरणांचा तो कळप
           पुष्प गुलाबाच्या सुगंधाने, लग्न मंडपी तयांचे स्वागत.

           वाद्य वाजती चहूकडे,बडे बुढेहि डोलू लागे
           झगमग झगमग चहूकडे,ब्रम्हांडहि वूजाळून गेले

           नवरदेवाच्या पुढे वराती,सात सूरही येथेच मिळती
           रुसवे फुगवे येथेच होती,प्रेम मनेही तिथेच जुळती.

           वाजंत्री शब्द कानावर पडे,वऱ्हाडी तेव्हा सर्वांच्या पुढे
           पक्वन्नाचा सुगंध चहूकडे,नवरा नवरी थाटात उभे

           नंतर वऱ्हाद्यांना होते जाण्याची घाई,बाप मात्र मुलीकडे पाही
           जेव्हा वाजती विरहाची गाणी,आईच्या काळजाचे झाले पाणि.

          शेवटी वऱ्हाडी निघतात घराकडे,येतानी होती आनंदी सगळे
          पाहुन तो विरहाचा क्षण,कासावीस झाले त्यांचेही मन,कासावीस झाले त्यांचेही मन,................


                                                                                       
                                                                                   Sanjay Makone
                                                                                      9623949907