बाल्य-कविता - "बाळा आवर तुझी जांभई, हाक देतेय तुझी आई"

[Atul Kaviraje]

मित्र/मैत्रिणींनो,

     बाळ-कविता करण्याचा आज मला प्रथमच योग आला आहे. प्रस्तुत कवितेतील बाळाला आई केव्हापासून उठवायचा प्रयत्न करते आहे. पण तो अजुनी त्याच्या त्या निरागस स्वप्नांतच दंग आहे. आई, त्याला म्हणतेय, कि सूर्य डोक्यावर आलाय तरी तू अजून जांभईच देत आहे. चल उठ, आंघोळ करून घे, खाऊ खाऊन घे, थोडा वेळ खेळून घे. तू अजून लहान आहेस, आणि अश्याच लडिवाळ बोलात आई त्या बाळाला उठविण्याचा प्रयन्त करीत आहे.

          मित्रांनो, तर असे असते हे शैशव, आपणही या बाल्यावस्थेतून गेलो आहोत. आपल्यालाही आईने असेच हाक देऊन उठवले असेल, आपले लाड केले असतील, आपल्या हाताने भरवले असेल, निस्सीम प्रेम केले असेल. असो, ऐकुया तर या निरागस बाल्यावरील एका छोटीशी, निरागस बाळ-कविता. कवितेचे शीर्षक आहे-"बाळा आवर तुझी जांभई, हाक देतेय तुझी आई"


                           बाल्य-कविता

       "बाळा आवर तुझी जांभई, हाक देतेय तुझी आई"
      --------------------------------------------


बाळा आवर तुझी जांभई
पहा हाक देतेय तुझी आई
अजून कसा रे तू आळसावलेला,
स्वप्नात अजुनी पूर्ण बुडालेला.

सूर्य केव्हाच डोक्यावरी आला
उष्मा सारा थैमान घालू लागला
आता थोड्याच वेळात उन्हे लागतील उतरू,
तरी तुझे झोपण्याचे सत्र अजुनी सुरु.

चल उठ, झटक तुझा आळस,
आईने पहा पाणी ठेवलेय तुज अंघोळीस
उबदार जल घे अंगावरी,
मला पाहू दे तुझे अबोध बाळस.


मग हुंदड तू दिवसभरी
तुला नाही रे कसलीच चिंता
अजूनही शैशव तुझे अल्लड,
खेळण्या बागडण्याचे वय तुझे आता.


     मित्रानो, हे बाल-काव्य म्हटल्यावर खरोखरच या बाळाने आळस झटकून दिला बर का !


-----श्री अतुल एस परब(अतुल कवीराजे)
-----दिनांक-17.07.2021-शनिवार.

[Sonali Sontakke]

50