चारोळी काव्य-संग्रह-प्रेम-चारोळी क्रमांक-१

[Atul Kaviraje]

                                       चारोळी काव्य-संग्रह   
                                              "प्रेम"                                                                                                                     
                                        चारोळी क्रमांक-१
                                     ---------------------


--कवीने -चारोळीकाराने  इथे  प्रेमाच्या  भाषेची  जणू  मुक्त  उधळणंच  केली  आहे . त्याला  इथे  अभिप्रेत  आहे  की , जसे  सप्तरंगी  इंद्रधनुष्य  हे  भूतलावर  क्षितिजावर  वर्षIदिनी  कुठेही  पडले , त्यातील  सप्तरंग  हे  कुठेच  लपत  नाहीत . ते  जरी  भासमान  असले , तरी  सत्याची , खऱ्याची  प्रचिती  देत  आपले  अस्तित्त्व  टिकवून  जाते , तद्वतच , हा  प्रेमाचा  न  दिसणारा  , अदृश्य  असा  रंग  त्या  प्रेमात  न्हाऊन  निघालेल्या  प्रेमी -प्रेमिकांच्या  शिवाय  कोणाला  कसा  बरं  दिसणार  ? या  रंगात  रंगून  जात  मग  त्यांना  आपले  जगणेही  त्या  इंद्रधनुष्याप्रमाणे  मुक्त , स्वच्छंद,रंगीबेरंगी  भासू  लागते . इथे  चारोळीकार  पुढे  जाऊन  म्हणतो , समुद्राच्या  लाटा  तो  जेव्हा  शांत  असतो , तेव्हा  कश्या  किनाऱ्यावर  अलगद , अगदी  आवाज  न  करता  येऊन  भिडतात , त्याचप्रमाणे , या  प्रेमात  पडलेल्या  प्रेमी   जनांच्या  हृदयात ही  लाटरूपी  गाज , ही  उर्मी  अलगद  त्यांच्या  डोळ्यांत , वागण्या , बोलण्यात, हाव-भावात   सहज  दिसून  येते . या  लाटांवर  आरूढ  होऊन  मग  या  प्रेमींचे  मन  हे  स्वच्छंद  डोलू  लागते , एका  वेगळ्या  विश्वात  ते  तरंगू  लागते , उमलू  लागते .

(1)
रंगात  "प्रेमाच्या"  रंगून  जावे
जगणेही  मग  मुक्त  भासावे
हृदयात  उठणाऱ्या  लाटांसवे  उर्मीच्या ,
मनाने  हळुवार  स्वच्छंद  डोलावे .


-----श्री.अतुल एस.परब(अतुल कवीराजे)
-----दिनांक-03.05.2022-मंगळवार.