मला आवडलेल्या चारोळ्या-चारोळी क्रमांक-22

[Atul Kaviraje]

                                    मला आवडलेल्या चारोळ्या
                                       चारोळी क्रमांक-22
                                  -------------------------

मित्र/मैत्रिणींनो,

     --नवं  चारोळीकारास  जीवनाचे  सार  समजले  असावे , जीवन  कसे  जगावे  याची  प्रचिती  आली   असावी , असे  या  कथित  चारोळीतून  प्रत्ययास  येत  आहे . तो  म्हणतोय , असं  जीवन  जगावं , असा  तुमचा  नित्य  दिनक्रम  असावा , असा  तुमचा  परिपाठ  असावा , की  तुम्ही  काय  जगताय , कसं   जगताय , हे  कुणालाच  कधीच   कळू  नये , त्याचा  बोध  होऊ  नये . अगदी  नामानिराळे  राहता , आपले  जीवन  जगता  जगता  दुसऱ्यांसही  जीवन  जगण्यास  साहाय्य  करावे , त्यांच्या  अडी -अडचणी  समजून  घ्याव्यात , त्यांचा  पाठीराखा  होऊन  त्यांना  सर्वतोपरी  मदत  करावी . कुणावर  विसंबून , अवलंबून  न  राहता , आपली  चादर  आपणच  पांघरून  घ्यावी . तिचा  पायपोस  कुणालाही  लागू  न  देता . जीवन  असं  स्वच्छंदी  जगावं , की  त्या  आभाळात  उंच  उडणाऱ्या  पक्षालाही  हेवा  वाटावा , तो  खगही  क्षणभर  स्तिमित  व्हावा . उंच  भरारी  घेताना  मात्र  नजर , आपले  पाय  मात्र  जमिनीवर  ठेवण्याचे  धाडस  हे  अंगी  असावे. असे  मुक्त  जगावे , असे  मोकळे  उडावे , असे  विहरावे , असे  बागडावे , अशी  भरारी  मारावी , असा  सूर  मारावा . कळिकाळाचेही  भान  नसावे , असे  जीवन जगावे.

     आणि  पुढे  हा  चारोळीकार  सुचवतोय , की  असं  जगा , पूर्ण  आयुष्य  जगा , हयात  घालवा , सदैव  परोपकार , दुसऱ्यांचे  हित  पहा , त्यांना  मदत  करा , त्यांच्या  अडी -अडचणींना  धावून  जा . यातच  तुमची  हयात  घालवा , आणि  अंती  मरण  सामोरे  असता , एकांतवासात , विजनवासात  निघून  जा . जिथे  फक्त  तुम्ही  आणि  तुम्हीच  असाल . तुमचे  येथील  कार्य  आता  पूर्ण  झाले  आहे . तुम्हाला  परमेश्वराचे  बोलावणे  आले  आहे , त्याने  तुम्हाला  निमंत्रण  धाडले  आहे . जसे  तुम्ही  आतापर्यंत  मुक्त  जगलात ,तसेच  हसत -हसत  मरणालाही  स्वीकारा , मृत्यूला  कवटIळI . अगदी  एकाकी  राहून , कुणावरही  ओझे  न  टाकता . पाठी  कोणतेही  अधिक -उणे , वजा -बाकी , भागाकार , गुणाकार  न  ठेवता , काहीही  पाश  न  ठेवता , कोणाचीही  उणी -देणी  न  ठेवता , निद्रा -देवीच्या  कुशीत  कायमचेच  झोपी  जा , कोणतेही  बंधन  न  ठेवता , न  बाळगता , या   जीवनाची  इतिश्री  करा . असे  जीवन  जगा , अन  असे  मरणास  कवटIळI  .

==================
जीवन  कसं  पक्ष्यांसारखं  असावं
कुठेही  उडावं  आणि  कसही  जगावं
आणि  मरतानाही  कधी  कुणावर ,
आपले  ओझे  न  देता  जावं .
==================

--नव-चारोळीकार
-----------------

                      (साभार आणि सौजन्य-संदर्भ-मराठी जर्नल.इन)
                     ------------------------------------------


-----संकलन
-----श्री.अतुल एस.परब(अतुल कवीराजे)
-----दिनांक-16.06.2022-गुरुवार.