मला आवडलेल्या चारोळ्या-चारोळी क्रमांक-28

[Atul Kaviraje]

                                   मला आवडलेल्या चारोळ्या
                                      चारोळी क्रमांक-28
                                 -------------------------

मित्र/मैत्रिणींनो,

     --नवं  चारोळीकार  या  चारोळीतून  आपल्याला  आस्तिक  आणि  नास्तिकतेचा  उत्तम  दाखला  देऊन  जातो . त्याच्या  म्हणण्यानुसार , कोणे  एके  काळी  काही  लोकांनी , ग्रामस्थांनी  हे  स्वयंभू  मूर्तीचे  देवालय  बांधले . त्याचा  कळस , माथा , पाया , गाभारा  आणि  इतर  पूर्ण  देवालय  निर्मितीसाठी  त्यांनी  उपलब्ध  दगडाचाच  वापर  केला . कालांतराने  ते  तथाकथित  देऊळ , प्रख्यात , विख्यात  झाले . लोक  दर्शनास  येऊ  लागले .

     पुढे  जाऊन  चारोळीकार  असं  सुचवितो  की , हा  जो  स्वयंभू  देव  किंवा  देवी  असते , तिला  नमस्कार , चमत्काराचे  काहीही  घेणे-देणे नसते . ती  फक्त  एक  पाषाण -मूर्ती  असते . तिला  भक्तांच्या  नमस्काराचे , नैवेद्याचे  काहीही  सोयर -सुतक  नसते . ही  उपज  माणसाच्याच  मेंदूतून  निघालेली  असते . हे  सारे  पाषाण  देव  फक्त  स्थिर  असतात . पण  गाभाऱ्यात  जाणारा  प्रत्येक  भक्त , या  मूर्तीना  नमन  केल्याशिवाय  जात  नाही . हे  सारे  कृत्रिमपणे  होत  असते . ही  पाषाण -मूर्ती  नमस्कार  काही  स्वीकारीत  नाही  आणि  हा  नेमस्त  त्या  मूर्तीला  नमस्कार  केल्याशिवाय  राहत  नाही . थोडक्यात , मनी  भाव  असो  वा  नसो , हे  सर्व  तेव्हाही  घडत  होतं , आणि  आजही  घडतंय . असे  का  ? या  प्रश्नाला  तेव्हाही  उत्तर  नव्हतं  आणि  आजही  नाहीय !

================
सये पाय दगडी नि दगडीच माथा
अशा देवळातून जाऊन येतो,
न देई कुणा घेतल्यावीण त्याला
नमस्कार नेमस्त देउन येतो.
================

--नव-चारोळीकार
----------------

                       (साभार आणि सौजन्य-संदर्भ-महाराष्ट्रीयन.इन)
                      ----------------------------------------


-----संकलन
-----श्री.अतुल एस.परब(अतुल कवीराजे)
-----दिनांक-28.06.2022-मंगळवार.