पुढचे पाऊल

[mkapale]

सागराच्या किनाऱ्यावरच्या लाटा
तश्या आठवणी येत जात असतात
जे दूर निघून गेले तेही येतील का
येणाऱ्या लाटा नेहेमीच आशा देत जातात

जे गेले त्यांचे येणे मात्र उल्कांसारखं
कधीही त्या उलट्या येत नसतात
मन का मग जे आहेत तारे सोबत
पाहून त्यांना सुखात नाही राहात

नव्या पालव्या उमेद देत असतांना
काही गुंतलेले मूळ पाय बांधून असतात
दुःख्खाचे पाश डोळे ओलावून
दिव्यामागच्या अंधारात घेऊन जातात

मावळत्या सूर्यासारखे विलोभनीय
केवळ सुरेख आठवणीच जपाव्यात
उगवत्या सूर्यासारखे गेले ते मागे सोडून
रोज नव्या दिशा आशेने शोधाव्यात

दुःख्ख आपल्या सावलीसारखे असते
कमी जास्त असले तरी कायमचे नाही जात
आपण मात्र समोर बघत चालत राहावे
व्यर्थ आहे मागे वळून केलेले सावलीचे मोजमाप

- Milind Kapale