चारोळी पावसाची-क्रमांक-38-बीज अंकुरले, शिवार बहरले

[Atul Kaviraje]

                                      चारोळी पावसाची
                                         क्रमांक-38
                                     ----------------

मित्र/मैत्रिणींनो,

     --नवं-कवयित्रीला पाऊस  आवडतो . दरसाली , दरवर्षी  येणाऱ्या  पावसाची  ती  न  चुकता  वाट  पाहत  असते . त्याच्या  दर्शनासाठी  ती  जवळ  जवळ  ८  महिने  चातकासारखी  तरसत असते , ताटकळत  असते . आणि  मग  त्याचे  दर्शन  होताच  तिचा  मन-मयूर  पंख-पिसारा  फुलवून , हर्ष-भरीत  होऊन , उन्मादीत  होऊन  नाचू  लागतो , पिंगा  घालू  लागतो , अथक  अगदी  न  थकता . तर  असा  हा  पाऊस , तिच्या  जिवा-भावाचा मित्र  म्हणा,  मैत्रीण  म्हणा , आप्त  म्हणा , सगा  म्हणा . दर  पावसाळ्यात  तिचे  त्याच्याशिवाय  पानही  हलत  नाही . इतका  तो  तिला  अगदी  आपलासा , जवळचा  वाटू  लागतो .

     पुढे  ही  नवं-कवयित्री  म्हणतेय , की  या  पावसात  मला  नेहमीच  भिजायला  आवडतं . कित्येकदा  असंही झालंय  की  छत्री  असूनही  ती  न  उघडताच  मी  मनसोक्त  या  पावसाच्या  सरीत  मनमुराद नहालेय , चिंब  भिजलेय, अगदी  नख-शिखांत . मग  भिजताना  मला  याचेही  भान  नसते  की  मला  हा  पाऊस  बाधेल , ताप  येईल , सर्दी -पडसं  होईल , खोकला  येईल . कशाचीही  पर्वा  न  करता  मग  मी  तासनतास  या  पडणाऱ्या  पाण्याचा  एक  भाग  होऊन  जाते . दुनियेचे , लोकांचे , अगदी  कशाचेही भान  मला  उरतं नाही . इतकं  मला  पावसात  भिजायला  आवडतं , चिंब  चिंब , ओलं  व्हायला  आवडतं . एका  वेगळ्याच , अनोख्या  दुनियेत  मग  हा  पाऊस  मला  घेऊन  जातो . ते  विश्व  मला  दैवी-स्वरूप  अस दिसतं , भासतं . 

     पुढे  ती  भिजता  भिजता  अचानक  अधोमुख , अंतर्मुख  होऊन  विचार  करू  लागते , की  मला  या  पावसात  एव्हढं  भिजायला  आवडतं , इतका  मला  हा  पाऊस  आवडतो , मग  या  सृष्टीचं  काय , या  चराचराच  काय , या  प्राणिमात्रांचं  काय  ? त्यांचीही  परिस्थिती  काही  वेगळी  नसावी . त्यांनाही   पाऊस  आवडतोच . आणि  मग  अचानक  मला  त्या  बळीराजाची  , शेतकऱ्याची प्रकर्षाने  आठवण  येऊन  राहते . माझ्याप्रमाणेच  तर  तो  दरवर्षी  अगदी  न  चुकता , नेमाने  या  पावसाची  वाट  पाहत  असतो . मला  तर  फक्त  भिजायला  आवडतं , पण  या  शेतकरी-दादाची  पूर्ण  शेती , त्याच  सारं  पीक , त्याचा  सर्व  मळI  तर  या  पडणाऱ्या  अमृत-धारांवर  सर्वस्वी  अवलंबून  असतो . त्याचं  पूर्ण  वर्षभराचं  भविष्य  या  पावसावर  अवलंबून  असतं . तो  नाही  तर  पीक  नाही , शेती  नाही , अन्न  नाही , दाणा  नाही . बीजांचे  रुजून  त्यांचं  अंकुरणं , त्याचं  पीक  येणं , त्यांचा मळI  फुलणं , त्यातून  दाणा  येणं , त्याचं  अन्नात  रूपांतर  होणं , या  प्रक्रिया  ओघा-ओघानेच  या  पडणाऱ्या  पावसामुळेच  तर  होत  असतात . हळू  हळू  मला  समजू , उमजू  लागलयं  की  हा  पाऊसच  आपला  जीवन -दाता , आपलं  जीवन  आहे , आपल्या  जगण्याचा  हाच  तर  एक  दुवा  आहे . बीज  रुजून  त्याचं  पुढे  धान्यात , अन्नात  रूपांतर  व्हायला , आणि  ते  अन्न  पुढे  शिजून  आपल्या  ताटात  यायला  हा  पाऊसच  सर्वस्वी  जबाबदार  आहे . धन्य  हा  पाऊस , धन्य  हा  पावसाळा .

बीज अंकुरले, शिवार बहरले
------------------------
आवडतं मला पावसात
चिंब चिंब भिजणं
अनुभवते मी बीजाचं
अंकुरण्यासाठी रुजणं...
===========

--नवं -चारोळीकार
-----------------

                   (साभार आणि सौजन्य-संदर्भ-मराठी पिक्चर्स.कॉम)
                  --------------------------------------------

-----संकलन
-----श्री.अतुल एस.परब(अतुल कवीराजे)
-----दिनांक-23.08.2022-मंगळवार.