चारोळी पावसाची-क्रमांक-43-प्रिया आहे आजही माझी

[Atul Kaviraje]

                                      चारोळी पावसाची
                                         क्रमांक-43
                                      ---------------

मित्र/मैत्रिणींनो,

     --कवयित्रीच्या  या  दुःखद  चारोळीतील   प्रियकर  आपल्या  प्रेयसीच्या  विरहाने  अतिशय  व्याकुळ , अत्यंत  दुःखी-कष्टी  झाला  आहे . त्याला  ते  दिवस  आठवत  आहेत , जेव्हा   त्यांच्या  प्रेमाला  बहर  आला  होता . प्रेम-गुलमोहोर  फुलोरा  फुलून  त्याची  झाक, चमक, सुगंध सर्वदूर  पसरला  होता . तो  अतिशय  वेगाने  वाढू  लागला  होता . विस्तीर्ण  अशी  त्याची  शाखा  आभाळाचे  टोक  गाठू  लागली  होती . असे  त्यांचे  प्रेम  हे  दिवसेंदिवस  फुलतं  होते .

     परंतु  दुर्दैवाने  असं  काही  घडलं  की त्याच्या  प्रेयसीस  काळाने  ओढून  नेलं , त्याच्यापासून  दूर  नेलं . त्या  दोघांचं  हे  प्रेम  नियतीला  पहावल  नाही . त्या  दोघांत  तिने  दुरावा  निर्माण  केला . आज  त्याची  प्रेयसी  हयात  नाहीय . पण  तिचे  अस्तीत्व  त्याला  अजूनही  जाणवतंय . ती  आजूबाजूस  आहे , तिचं  अस्तीत्व  माझ्या  सभोवती  आहे  असं  तो  निक्षून  सांगतो . मला  तिचा  भास  जरी होत  असला , तरी  तो  खरा  आहे  असं  तो  म्हणतो . ती  माझ्याशी  स्वप्नांत  येऊन  बोलते , संवाद  साधते , माझ्यावर  प्रेम  करते . ती  आज  नाहीय , पण  ती  असल्याची  जाणीव  मला  आहे , ती  माझ्या  जवळ  आहे . ती  इथेच  आहे .

     कवयित्रीच्या  चारोळीतील  हा  प्रियकर  ती  गेली  तरी  तिचे  दुःख  उराशी  बांधून  गप्प  नाहीय , उदास  नाहीय . त्याला  महिताहे  की  तिचं  अस्तीत्व  आजही  आहे . तो  म्हणतोय , की  माझी  प्रिया ,   पावसाच्या  या  पडणाऱ्या  सरीत  मला  दिसते . तिची  चिंब  झालेली  कायI , तिची  ओलेती  छबी  मला  आजही  या  पावसात  जाणवते . ती  इतकी  रूपवान , सौंदर्यवती होती , की  प्रत्यक्ष  चंद्रही  तिचे  रूप  पाहून  लाजेने  ढगांत  लपायचा . आजही  तो  असाच  ढगांत  दडी  मारून  बसत  असता ,तिच्या  निखळ  सौंदर्याचा  आभास, ती असण्याचा आभास  मला  करून  देतो . या  पावसात  साचलेल्या  पाण्यात  जागोजागी  मला  तिचेच  रूप , तिचीच  छाया , तिचेच  सौंदर्य , तिचेच  लावण्य  प्रतिबिंब  रूपे  दिसत  आहे . या  पावसात  सुटलेल्या  गार  वाऱ्यात  मला  भिडणारा, जाणवणारा   स्पर्श  तिचाच  आहे . असं   वाटतंय , की  जणू  ती  मला  या  पावसापासून  वाचण्यासाठी , गार  वाऱ्यापासून  वाचण्यासाठी  आलिंगन  देत  आहे , मला  मिठीत   घेऊ  पाहत  आहे . आता  ती  या  जगात  नाहीय , पण  प्रत्येक  वर्षी , प्रत्येक  पावसाळ्यात  मला  तिचे  असेच  भास , आभास  होत  राहतात . आणि  या  पडणाऱ्या  सरींत , आभाळातील  चंद्रात , पाण्याच्या  प्रवाहात , मनोहर  वाऱ्यात  मला  तिच  जणू  दिसू  लागते . तिचे  अस्तीत्व  जाणवू  लागतं . आजही  ती  जिवंत  आहे  की  काय  क्षणभर  मला  वाटत  रहात .

            प्रिया आहे आजही माझी
           ----------------------
या पावसांच्या सरी पाहता आजही ती जिवंत आहे,
चंद्र जरी लपला नभात तरी सौंदर्य तिचे निखळ आहे,
पाण्याच्या प्रवाहात या प्रतिबिंब तिचेच दिसत आहे,
मनरम्य वा-यात जणू लपला तिचाच स्पर्श आहे.....
=========================

--कवयित्री:साक्षी कांबळे
----------------------

                    (साभार आणि सौजन्य-संदर्भ-विश मराठी.कॉम)
                   ------------------------------------------

-----संकलन
-----श्री.अतुल एस.परब(अतुल कवीराजे)
-----दिनांक-02.09.2022-शुक्रवार.