चारोळी पावसाची-क्रमांक-46-दुःखाचा भागीदार पाऊस

[Atul Kaviraje]

                                    चारोळी पावसाची
                                       क्रमांक-46
                                   ----------------

मित्र/मैत्रिणींनो,

     --कवयित्रीला  पाऊस  फार  आवडतो . त्याची  ती  इतर  ऋतूंमध्येही  ८  महिन्यानंतर  पडण्याची  आतुरतेने , उत्कंठतेने  वाट  पहात  असते . प्रतीक्षा  करीत  असते .आणि  मग  तो  आला , तो  दिसला , तो  वर्षला  की  मग  तिचा  मन-मयूर  अत्यानंदे  थुई  थुई  पिंगा  घालू  लागतो . आपला  मयूर-पंख , पिसारा  फुलवून  नाचू  लागतो , अगदी  अथक , न  थांबता . आणि  तो  आपल्या  धारांच्या  रूपे  प्रेम  बरसवतो , प्रीत  वर्षवतो . सर्व  जनांना , लोकांना , प्राणी-मात्रांना , चरा-चरIला  सुखी  करतो , आनंदी  करतो .

     पण  आज  या  कवयित्रीला  पावसाची  दुसरी  बाजूही  कळून  अiली  आहे . ती  पुढे  म्हणतेय , की  तो  दिसला  की  प्रत्येकजण  आनंदी  होतो , आपले  दुःख  विसरून  पावसाशी  जवळीक  साधतो . त्याच्या  पाण्यात  तो  मिसळतो , एकरूप  होतो . परंतु  कवयित्रीला  असंही  वाटतं  की , हा  पाऊस  फक्त  प्रेम , प्रितच  बरसवत  नाही , तर  तो  आपल्या  पाण्यातून , आपले  दुःख  रडून , त्या  दुःखितांना  सांगतो , की  ज्यांनी  आजवर  फक्त  दुःखच  सोसले  आहे , ज्यांना  सुख  म्हणजे  काय  हे  माहित  नाही . कित्येक  दुःखी  जनांना , लोकांना  मग  तो  आपलासा  वाटतो , त्यांचा  असा  समज  होतो  की  हा  पाऊस  फक्त  आपल्यासाठीच  पडतोय , रडतोय . आपले  अश्रू  पुसण्यासाठीच  तो  या  भूतलावर  आलाय , आणि  स्वतः  रडून  तो  आपले  दुःख  कमी  करीत  आहे .

     तो  पडला , की  अनेक  विरही , विरहिणींना  ते  एक  कारण  मिळते . मग  त्यांच्या  दुःखाचा  बांध   फुटतो , त्यांचे  दुःख  अनावर  होते , आणि  पाहता-पाहता  त्यांच्या  डोळ्यांतून  अश्रूंचा  महापूर  ओसंडून  वाहू  लागतो . आणि  आपल्या  पडणाऱ्या  प्रत्येक  थेंबांतून  तो  या  दुःखितांना  टिपूसIचे , अश्रुंचे  कारणही  देतो . आणि  मग  अश्या  दुःखितांना , पीडितांना  पाऊस  हा  आप्त  वाटतो , सगI  वाटतो , सखा  वाटतो , सोयरा  वाटतो , नातलग  वाटतो . कारण  तो  पडताना  , आपल्या  सरींतून  या  दुःखितांचे  दुःख , त्यांचे  अश्रू  वाटून  घेतो .

     शेवट  करताना  कवयित्री  अत्यंत  सद्गदित  अंतःकरणाने  म्हणतेय  की , पाऊस  पडता  पडता , रडता  रडता  अश्या  दुःखितांचे  ज्यांनी  विरह  सोसलाय,  अश्या  लोकांचे  जे  आयुष्यभर  सुखाला  पारखे  आहेत  अश्या  पीडितांच्या  मग  अनावर  अश्रूंचा  बांध  फोडतो , त्यांचे  किनारे  तोडतो. त्यांच्या  डोळ्यांतले  पाणी  मग  झरझर  त्या  पावसाप्रमाणेच  वाहू  लागतात . आणि  अश्या  वेळीच  पाऊस  त्यांना  आपला  वाटतो , पाठीवरून  हात  फिरवणारा , धीर  देणारा  एक  महापुरुष  भासतो , त्यांना  तो  आपला  संरक्षक  वाटतो , त्यांना  तो  आपला  देवदूत  वाटतो .

              दुःखाचा भागीदार पाऊस
             ----------------------
दुःखातील दुःखेल्याला पाऊस जणू सखा सोयराच आहे,
कोण म्हणतं पाऊस फक्त प्रीतच बरसवतो,
ओसंडून दुःख वाहायला टिपुसांचे कारणही देतो,
विरहातील कित्येकांच्या अश्रुंचे जणू तो किनारेच तोडतो..
==========================

--कवयित्री:साक्षी कांबळे
---------------------

                    (साभार आणि सौजन्य-संदर्भ-विश मराठी.कॉम)
                   ------------------------------------------

-----संकलन
-----श्री.अतुल एस.परब(अतुल कवीराजे)
-----दिनांक-08.09.2022-गुरुवार.