चारोळी पावसाची-क्रमांक-48-पाऊस आणि तुझी भेट

[Atul Kaviraje]

                                      चारोळी पावसाची
                                         क्रमांक-48
                                     ----------------

मित्र/मैत्रिणींनो,

     --कवयित्रीच्या  पाऊस  चारोळीतील  हा  प्रियकर  आपल्या  प्रेयसीवर  नितांत  प्रेम  करतो . त्याला  ती  फार  आवडते . तिच्या  दर्शनासाठी , तिची  एक  छबी  पाहण्यासाठी  तो  नेहमीच  आतुर  असतो . तिला  पाहिल्याशिवाय  त्याचा  दिवस  सुरु  होत  नाही , आणि  संध्याकाळ  अन  रात्रही  सरत  नाही . तिला  भेटण्यासाठी  तो  बरीचशी  कारणे , खूपशी  निमित्तेही  पुढे  करीत  असतो . ती  यावी , आपल्याला  भेटावी , बरेच  काळ  आपल्यासोबत  राहावी , चार  दोन  प्रेमाचे  शब्द  बोलावी , यासाठी  तो  कितीही  वेळ  देत  असतो .

     आणि  वरीलप्रमाणेच  जेव्हा  ती  त्याला  भेटण्यास  येते , त्याला  वेळ  देते , त्याची  विचारपूस  करते , त्याच्याशी  प्रेम-संवाद  साधते , तेव्हा  तर  त्याला  तिच्या  बरोबर  असण्याचा  जो  आनंद  येतो , त्याच्यापुढे  सर्व  काही  थिटे  भासते . आणि  जेव्हा  मग  ती  खूप  वेळ  झाल्याचे  त्याच्या  निदर्शनास  आणून  देते  व  निघण्याची  तयारी  करते , तेव्हा  तिला  सोडण्यास  त्याचे  मन  तयार  होत  नाही . असं  वाटतं  की  जणू  काही  ती  त्याला  कायमचीच  सोडून  निघून  जात  आहे . अश्या  संभ्रमित  अवस्थेत  असतानाच  अचानक  पावसाचे  आगमन  होते . पाहता  पाहता  पावसाचा  जोर  वाढतो , आणि  तिला  या  पावसात  भिजण्यापासून  थांबावंच  लागत . अश्या  मुसळधार  पावसात  भिजत  जाण्यापेक्षा  काही  काळ  प्रतीक्षा  करावी , असे  तिला  वाटतं . आणि  हेच  या  प्रियकराच्या  पथ्यावर  पडत . तिला  थांबण्याचा  आग्रह  करीत  असता  पावसाचे  येणे , त्याचे  पडणे , अचानक  त्याचा  जोर  वाढणे , आणि  तिने   जाण्याचे  टाळणे , या  सर्व  गोष्टी  त्याला  पूरकच  वाटू  लागतात . आणि  यासाठी  तो  पावसाला  धन्यवाद  देतो . त्याचे  आभार  मानतो .

     पुढे  ही  कवयित्री  या  चारोळीत  म्हणतेय , की  या  वेड्या  प्रियकराला  आणि  काय  हवंय  ?आपल्या  प्रेयसी  सोबत  आणखी  प्रेमाचे , सुखाचे  चार  क्षण  घालवता  यावेत , तिच्यासोबत  काही  काळ  राहता  यावे , तिला  पुन्हा  पुन्हा  पाहता  यावे , तिच्या  रूपात , सौंदर्यात  बुडता  यावे .  आणि  हा  पाऊसच  शेवटी  त्याच्या  हाकेला  धावून  आलाय . त्याला  मदत  करण्यास  तो  पुढे  सरसावलाय . त्या  दोघांनाही  एकांत  मिळावा , दोघांनाही  एकमेकांसोबत  राहता  यावे , दोघांचेही  प्रेम  पावसात  फुलावे , म्हणून  की  काय  तो  सतत  पडण्याची  पराकाष्टा  करीत  आहे . इतका  तो  मनकवडा  आहे . या  पावसालाही  आता  आवडू  लागलंय , की  माझ्या  येण्याच्या  निमित्ताने  या  दोन  जीवांना  क्षणभर  थारा  मिळालाय , एकत्र  राहता  आलेय , काही  वेळ , काही  क्षण  एकमेकांना  देता  आलेत .

          पाऊस आणि तुझी भेट 
         --------------------
थांबण्याचे तुला मी आग्रह करावे,
तेवढ्यात पावसाचे आगमन व्हावे,
वेड्या या प्रियकराला अजून काय हवे,
सोबतीचे आणखी चार क्षण तुझ्या सवे घालवता यावे...
=========================

--कवयित्री:साक्षी कांबळे
---------------------

                   (साभार आणि सौजन्य-संदर्भ-विश मराठी.कॉम)
                  ------------------------------------------

-----संकलन
-----श्री.अतुल एस.परब(अतुल कवीराजे)
-----दिनांक-12.09.2022-सोमवार.