चारोळी पावसाची-क्रमांक-50-वर्षाव प्रेम-पावसाचा

[Atul Kaviraje]

                                     चारोळी पावसाची
                                        क्रमांक-50
                                    ----------------

मित्र/मैत्रिणींनो,

     --पाऊस  आपला  अत्यंत  जिवाभावाचा  आहे , आपला  तो  परम-मित्र  आहे , अतिशय  लाडका  आहे , असे  या  कवयित्रीच्या  पावसाच्या  प्रत्येक  चारोळीतून  आपल्या  निदर्शनास  येते . तिची  पावसातील  प्रत्येक  चारोळी  ही  काहीतरी  शिकवून  जाते . तिच्या  चारोळीतील  प्रियकर  आणि  त्याची  प्रेयसी  यांना  वेगवेगळ्या  अनुभवातून  जावं  लागतं . तरीही  त्या  दोघांचे  एकमेकांवरले  प्रेम  हे  किंचितही  किंवा  तसूभरही  कमी  होत  नाही , हेच  या  कवयित्रीच्या  चारोळीचे  वैशिष्ट्य  आहे .

     तिच्या  चारोळीतील  लाडिक  प्रियकर  आपल्या  प्रियेस  प्रेमाने  म्हणतो , हे  प्रिये  अजून  जरा  थांब . माझे  बोलणे  अजून  बाकी  आहे . ते  पूर्ण  झालेले  नाही . तुला  मला  अजुनी  काही  सांगायचे  आहे . मागील  परिस्थिती  तुला  ठाऊकच  आहे . अशीच  तू  जेव्हा  निघून  जात  होतीस , तेव्हा  त्या  पावसानेच  तर  जाण्यापासून  परावृत्त  केले  होते . तुला  निघण्यापासून , मला  सोडून  जाण्यापासून  रोखले  होते . आता  मला  असं  वाटू  लागलंय , की  मीही  जर  पाऊस  असतो , तर  तुला  थांबविलं  असतं , निघण्यापासून  रोखलं  असतं , माझापासून  दूर  केलं  नसतं . एवढंच  जर  प्रिय  कारण  असेल , तर  मला  पाऊस  व्हायला  नक्कीच  आवडेल .

     पुढे  तो  प्रेम-व्हीव्हळ  होऊन  तिला  म्हणतोय , की  हे  लाडके , मी  जर  का  पाऊस  झालो  असतो , तर  या  अवखळ  वाऱ्यासवे  तुजभोवती  फेर  धरला  असता , त्याच्यासवे  तुझ्याभोवती  पिंगा  घातला  असता , त्याच्यासह  तुला  येऊन  बिलगलो  असतो , तुला  ओलेचिंब  केलं  असतं . तुझ्या  स्पर्शाचा  एक  बहाणा  शोधला  असता . तुझ्याबरोबर  सतत  राहण्याचे  एक  कारण  शोधले  असते , तुझ्याशी   बोलायचे  एक  निमित्त  शोधले  असते .

     शेवटच्या  ओळीत  या  कवयित्रीने  तर  टोक  गाठले  आहे , कळस , शिखर  गाठले  आहे . ती  म्हणतेय , की  तिच्या  चारोळीतील  हा  प्रियकर  जर  पाऊस  असता  तर , पावसाच्या  पडणाऱ्या  अगणित , असंख्य  थेंबासम  हृदयाचेही  प्रेम-रुपी  थेम्ब  करून  त्याचा  प्रियेवर  त्याने  वर्षाव  केला  असता . तो  अखंड ,अविरत , अथक  बरसला , वर्षला असता . त्याचा  प्रेम-रुपी  थेंबांनी  तिला  प्रेमाने  त्याने  न्हाऊ  घातले  असते , चिंब  केले  असते , अधिक  जवळ , आणिक  आपलेसे  असे  केले  असते .

                वर्षाव प्रेम-पावसाचा 
               ------------------
तु जर थांबणार असशील,
तर पाऊस मी ही झालो असतो,
वा-याच्या वेगात तुझ भोवती मी ही फिरलो असतो,
हृदयाचे थेंब करूनी प्रेमरूपी तुजवरी बरसलो असतो...
==========================

--कवयित्री:साक्षी कांबळे
---------------------

                    (साभार आणि सौजन्य-संदर्भ-विश मराठी.कॉम)
                    -----------------------------------------

------संकलन
-----श्री.अतुल एस.परब(अतुल कवीराजे)
-----दिनांक-16.09.2022-शुक्रवार.