मला आवडलेल्या चारोळ्या-चारोळी क्रमांक-97

[Atul Kaviraje]

                               मला आवडलेल्या चारोळ्या
                                  चारोळी क्रमांक-97
                              ------------------------

मित्र/मैत्रिणींनो,

     --चंद्रशेखर  सरांना  या  चारोळीतून  प्रेमाचे  उत्कट , अगदी  परमोच्च  क्षण  अभिप्रेत  आहेत . ही   चारोळी  त्यांच्यातील  कवीला  एका  वरच्या  पट्टीत  नेऊन  ठेवते . त्यांच्या  चारोळीतील  प्रियकर  आपल्या  प्रेयसीवर  निरामय , निस्सीम , निरातिशय  प्रेम  करतोय . ती  दोघे  जेव्हा  एकत्र  येतात , तिच्या  बाहुपाशात  त्याचे  हात  गुंफले  जातात , तिच्या  कुशीत  त्याला  अतीव  आनंदाचे , एक  पराकोटीचे  समाधान  प्राप्त  होते . आणि  अचानक  मग  त्याचा  श्वास  वाढू  लागतो . त्याच्या  श्वासांची  वाढणारी  परिमाणता , हृदयाची  धडधड  तिला  जाणवू  लागते . अश्या  स्थितीतच  तो  तिला  म्हणतो  , प्रिये , घाबरू  नकोस , हे  तर  अल्पकाळच आहे . ही  सहवासातील  वादळे  तुझ्या  आता  परिचयाची  झाली  असतील . पण  पुढे  काय  होईल  याचीच  मला  राहून  राहून  दाट  शंका  भेडसावू  लागली  आहे . न  जाणो  काही  विपरीत  तर  घडणार  नाही  ना ? आणि  अशी  ग्वाही  देता  देताच  या  प्रियकराचे  डोळे  अलगद  मिटू  लागतात . पुढचे  काही  पाहण्याच्या , अनुभवण्याच्या  स्थितीत  मग  तो  रहात  नाही .

==============
तुझ्या कुशीत येताना
माझ्या श्वासात वादळं उठतात
या वादळांना भिऊनच
माझे डोळे अलगद मिटतात
==============

--चंद्रशेखर गोखले
----------------
--संकलक-पियुष तायडे
(Thursday, June 11, 2015)
------------------------------

            (साभार आणि सौजन्य-संदर्भ-माझ्या लेखणीतून.ब्लॉगस्पॉट.कॉम)
            ------------------------------------------------------

-----संकलन
-----श्री.अतुल एस.परब(अतुल कवीराजे)
-----दिनांक-23.10.2022-रविवार.