मला आवडलेल्या चारोळ्या-चारोळी क्रमांक-100

[Atul Kaviraje]

                               मला आवडलेल्या चारोळ्या
                                 चारोळी क्रमांक-100
                              ------------------------

मित्र/मैत्रिणींनो,

     --चंद्रशेखर  सरांची  ही  चारोळी  आपल्याला  एका  अत्तुच्य  अश्या  शिखरावर  घेऊन  जाते . त्यातील  अर्थ , गर्भितार्थ  विचार  करण्यास  भाग  पडतो . त्यांच्या  या  प्रेम-चारोळीतील  , किंवा  विरह  चारोळीतील  प्रेमिका  आपल्या  प्रियकरावर  अतीव  प्रेम  करते . पण  कधी-कधी  त्याचे  वर्तन , वागणे  हे  तिला  पटत  नाही . तो  कधी  असा  काही  वागतो , त्याचे  वर्तन  केव्हातरी  असे  दुटप्पी  असते , की  ही  प्रेयसी  संभ्रमातच  पडते . तिला  जेव्हा  त्याच्या  जवळ  जावंसं  वाटू  लागत , त्याला  भेटावंसं  वाटतं , तो  तिच्यापासून  दूर-दूर , लांब  राहू  लागतो , अगदी  त्या  भासमान  क्षितिजासारखा , की  जे  कधीही  हाती  गवसत  नाही . जितकं  आपण  त्याच्या  जवळ  जाऊ  लागतो , तेव्हा  ते  दूर  पळाल्यासारखं  वाटतं . आणि  ती  पुढे  म्हणतेय , की  थकून  या  क्षितिजाचा  पिच्छा , पाठलाग  करणं  सोडून  दिलं , की  ते  जिथे  आहे  तिथेच  मग  थांबत , आणि  आपली  वाट  पाहू  लागतं . असा  चकवा , अशी  लबाडी , ढोंगीपणा  करणारा  तर  तुही  आहेस . असं  म्हणून  ती  तिच्या  प्रियकरास  कोसते .  आणि  पुढे  म्हणते , मी  या  तुझ्या  नाटकास  यापुढे  फसणार  नाही  आणि  या  तुझ्या  नव्या  रुपाला  भुलणार  देखील  नाही . अशी  आशा  लावणं  यापुढे  तू  सोडून  दे .

==================
तू क्षितिजा सारखा...
जवळ यायला लागलं की लांब राहतोस
आणि यायचं थांबलं की....
आशेने पाहतोस .
==================

--चंद्रशेखर गोखले
----------------
--संकलक-पियुष तायडे
(Friday, April 17, 2015)
--------------------------

            (साभार आणि सौजन्य-संदर्भ-माझ्या लेखणीतून.ब्लॉगस्पॉट.कॉम)
            -------------------------------------------------------

-----संकलन
-----श्री.अतुल एस.परब(अतुल कवीराजे)
-----दिनांक-26.10.2022-बुधवार.