मला आवडलेल्या चारोळ्या-चारोळी क्रमांक-102

[Atul Kaviraje]

                                मला आवडलेल्या चारोळ्या
                                  चारोळी क्रमांक-102
                               ------------------------

मित्र/मैत्रिणींनो,

     --कथित  चारोळीकार  प्रस्तुत  चारोळीतून  या  दोन  जीवांच्या  प्रेमाला  एक  अत्युत्तम  अर्थ  देत  आहे . अतिशय  अर्थपूर्ण  चारोळी  त्याच्या  लेखणीतून  लिहिली  गेली  आहे . त्याच्या  चारोळीतील  प्रियकर  आपल्या  प्रेयसीस  एक  प्रश्न  विचारतोय , की  तू  माझ्यावर  एवढे  प्रेम  करतेस . न  जाणो  कधी  आपली  ताटातूट  झाली  आणि  बऱ्याच  काळाने  आपली  पुनर्भेट  झाली  तर  तू  मला  ओळखशील  का  ? माझा  आवाज तू  ओळखशील  का ? की  मला  तू  विसरून  गेलेली  असशील  ? त्यावर  ती  प्रेयसी  किंचित  हसून  त्याला  उत्तर  देते, की  राजा  तू  माझ्या  हृदयात  एवढा  वसला  आहेस . की  आज  काय , उद्या  काय , सात  जन्मातही  कधी  तू  भेटलास,  तरी  मी तुला  आणि  तुझ्या  आवाजाला  निश्चितच , खचितच  ओळखू  शकेन . तूच  सांग , आपला  श्वास  कधीतरी  थांबला  आहे  का  ? आपल्या  हृदयाचे  ठोके  कधीतरी  थांबले  आहेत  का  ? ते  आपल्याला  जसे  सवयीचे  होऊन  गेले  आहेत , नव्हे  ते  तर  आपल्या  शरीराचा , आपल्या  जगण्याचा  एक  भाग , एक  अभिन्न  अंग  होऊन  गेले  आहेत , त्याचप्रमाणे  तुही  मला  त्या  हृदयातील  धडधडीप्रमाणेच  आहेस , जो  कधीही  थांबत  नाही , कधीही  विसरत  नाही .

=================
तु विचारलेस काल मला
अजून ओळखतेस माझ्या आवाजाला
तुच सांग आपल्या ह्रदयाचे ठोके
विसरतात का कधी स्वतःला ...
=================

--AUTHOR UNKNOWN
-------------------------
--संकलक-पियुष तायडे
(Friday, April 10, 2015)
---------------------------

            (साभार आणि सौजन्य-संदर्भ-माझ्या लेखणीतून.ब्लॉगस्पॉट.कॉम)
            -------------------------------------------------------

-----संकलन
-----श्री.अतुल एस.परब(अतुल कवीराजे)
-----दिनांक-28.10.2022-शुक्रवार.