मला आवडलेल्या चारोळ्या-चारोळी क्रमांक-107

[Atul Kaviraje]

                                मला आवडलेल्या चारोळ्या
                                  चारोळी क्रमांक-107
                               -----------------------

मित्र/मैत्रिणींनो,

     --चंद्रशेखर  सर  प्रेमाची  अतिशय  सुंदर  अबोल  भाषा  या  चारोळीतून  सांगून  जातात .  त्यांच्या  चारोळीतील  प्रियकर  प्रेयसी  यांचे  उत्कट  प्रेम , एका  उच्च  अत्युत्तम  बिंदूवर  स्थिरावले  आहे . त्या  दोघांसही  ही  भीती  वाटते , की  न  जाणो  आपल्या  या  प्रेमास  कोणाची  नजर  तर  लागणार  नाही . त्यामुळे  ते  दोघेही  ठरवतात , की  आपण  दोघांनीही  भेटायचे , पण  दुरूनच .  थोडंसं  अंतर  राखूनच  आपण  दोघे  भेटत  जाऊ . म्हणजे  एकत्र  येणेही  नाही  अन  दुरावाही  नाही . आणि  आपण  असं  जेव्हा  करू , तेव्हाच  प्रेमातली  खरी  गोडी , ओढ  कळून  येईल . आणि  असं  करता , मला  तुलाही  पहाता  येईल  अन  तुला  मलाही . आपलं  प्रेम  इथेही  असेल , पण  आपण  दोघेही  दूर  दूर  असू , आणि  तिथूनच  एकमेकाना  डोळे  भरून  पाहू . हे  अंतरच  खचितच  आपलं  प्रेम  वाढण्यास  आपली  मदत  करील .

================
थोडं अंतर राहु दे...
क्षणभर तुला डोळे भरून पाहु दे..
================

--चंद्रशेखर गोखले
----------------
--संकलक-पियुष तायडे
(Tuesday, January 20, 2015)
--------------------------------

             (साभार आणि सौजन्य-संदर्भ-माझ्या लेखणीतून.ब्लॉगस्पॉट.कॉम)
            -------------------------------------------------------

-----संकलन
-----श्री.अतुल एस.परब(अतुल कवीराजे)
-----दिनांक-02.11.2022-बुधवार.