मला आवडलेल्या चारोळ्या-चारोळी क्रमांक-113

[Atul Kaviraje]

                                मला आवडलेल्या चारोळ्या
                                  चारोळी क्रमांक-113
                               -----------------------

मित्र/मैत्रिणींनो,

     --हे  आयुष्य  माणूस  कसं  वेगात  जगतोय , दिवस  कसे  भर्रकन  उलटून  चालले  आहेत , कालाय  तस्मै  नमः , म्हणत  चंद्रशेखर  सर  याची  सांगड  प्रियकर  प्रेयसीच्या  या  पुढील  संवादाशी  घालू  पाहतात . वरील  वाक्य  खरं  म्हणजे  या  दोघांना  लागूच  पडत  नाही . कारण  या  प्रेमात  ती  दोघे  इतकी  आकंठ  बुडालेली  असतात , की   जणू  एकरूप  झालेली  असतात . म्हणून  वरवर  म्हटलं  जरी , की  त्यांच्या  आयुष्याचे  विभाजन  झाले  असले , तरी  या  विभाजनाचे  अंतर  फक्त  एकाच  क्षणाचं   असत . परंतु  सर्व-सामान्य  माणसाला  ते  अंतर  फारंच  असतं . एकमेकांना  पाहिल्यावर , एकमेकांच्या  प्रेमात  पडणे  या  दोघांत  खरं  म्हणजे  खूप  अंतर  जातं  असतं , परंतु  त्या  दोघांना  हे  अंतर  फक्त  क्षणिकच  असतं . प्रेमात  काळाला , वेळेला  काहीही  स्थान  नसतं . प्रेम   हे  त्याच्याही  पुढे  गेलेलं  असतं .

===============
माझ्या आयुष्याचे तसे
दोन भाग पडतात
एक तू दिसायच्या आधी
दुसरा तुला पाहिल्यानंतर
आणि तसं पाहिलं तर दोघात...
फक्त एका क्षणाचं अंतर
===============

--चंद्रशेखर गोखले
----------------
--संकलक-पियुष तायडे
(Friday, December 05, 2014)
--------------------------------

            (साभार आणि सौजन्य-संदर्भ-माझ्या लेखणीतून.ब्लॉगस्पॉट.कॉम)
            -------------------------------------------------------

-----संकलन
-----श्री.अतुल एस.परब(अतुल कवीराजे)
-----दिनांक-08.11.2022-मंगळवार.