मला आवडलेल्या चारोळ्या-चारोळी क्रमांक-116

[Atul Kaviraje]

                                मला आवडलेल्या चारोळ्या
                                  चारोळी क्रमांक-116
                               -----------------------

मित्र/मैत्रिणींनो,

     --नवं  चारोळीकारास  येथे  निःशब्द , अबोल  प्रेम  व्यक्त  करावयाचे  आहे . जी  शक्ती  या  अबोल , भावनिक , न  बोललेल्या  प्रेमात  असते , ज्या  भावना  डोळ्यांतून  ओसंडताना  दिसतात , ज्या  स्पर्शात  प्रेमाचा  ओलावा  असतो , त्या  शब्दातून  कधीही  मांडता  येत  नाहीत . म्हणून  चारोळीकारास  वाटत  की , अबोल , निःशब्द  प्रेम  नुसत्या  पाहण्यातून , दृष्टीतून  बरंच  काही  सांगून  जातं . या  चारोळीकाराच्या  चारोळीतील  प्रियकर-प्रेयसी  हे  असेच  मितभाषी , अबोल  आहेत . एकमेकांना  भेटून  ते  इतके  आनंदी  आहेत , की  क्षणभर  नुसते  एकमेकांना  पहात  राहतात , त्यांच्या  तोंडून   शब्द  फुटत  नाहीत . डोळ्यांच्या  भाषेतून  मग  ते  बराच   वेळ  संवाद  साधू  लागतात . मग  अश्या  वेळी  काय  घडतं  की , यापूर्वीच्या  त्यांच्या  भेटीगाठी , एकत्र  येणं  आणि  त्या  सर्व  आठवणी  मग  एकामागोमाग  एक  येऊन  काही-बाही  गुणगुणत  राहतात , बरंच  काही  सांगत  राहतात . त्यांच्या  प्रेमाची  पुन्हा  एकवार  रुजुवात  घालू  पाहतात . आणि  त्या  आठवणीतच  ती  दोघे  रममाण  होऊन  आजूबाजूचे  भान  विसरतात .

===========
तू बोलत नाही काही
अन् मी ही बोलत नाही
पण क्षण आठवांचे
गुणगुणतात काही
===========

             (साभार आणि सौजन्य-संदर्भ-माझ्या लेखणीतून.ब्लॉगस्पॉट.कॉम)
            -------------------------------------------------------

-----संकलन
-----श्री.अतुल एस.परब(अतुल कवीराजे)
-----दिनांक-11.11.2022-शुक्रवार.