मला आवडलेल्या चारोळ्या-चारोळी क्रमांक-118

[Atul Kaviraje]

                                मला आवडलेल्या चारोळ्या
                                   चारोळी क्रमांक-118
                               ------------------------

मित्र/मैत्रिणींनो,

     --जीवनावरली  अतिशय  अर्थपूर्ण  चारोळी , जीवन  कसं  जगावं , ते  कसं  असावं  ते  हा  नवं-चारोळीकार  लिहून  जातोय . जीवन  म्हणजे  काय  ते  दाखवून  देतोय . तो  म्हणतोय , की  आपण  जे  जीवन  जगतोय , ते  काय  जगणं  असतं  ? तेच  तेच  काम  करावं  आयुष्यभर , आणि  शेवटी  खचत-पिचत  मरावं ? हीच  का  जीवन  जगण्याची  व्याख्या  ? जीवन  कसं  असावं , तर  ते  या  खगांसारखं , या  मुक्त  उडणाऱ्या  पक्ष्यांसारखं , ज्यांना  दिक-बंधन  नाही , दिशांची  मर्यादा  नाही . असं  स्वच्छंद  विहरावं , मोकळेपणाने  उडावं , बागडावं . कुठेही  उडावं  आणि  कसंही  जगावं ! आणि  शेवटी  मरण  तर  सर्वांना  आहेच . पण  मरावं  तर  कसं , हेही  हा  चारोळीकार  आपणास  सांगत  आहे . तो  म्हणतोय , मनुष्य  प्राणी  जगताना  जसा  एकमेकांवर  अवलंबून  असतो , तसा  मरताना  देखील . पण  हे  काय  परावलंबी  मरण  मरावं  ? मरावं  तर  ते  पक्ष्यांसारखंच . शेवटचे  क्षण  जवळ  आले  असता , कुणालाही  हास-भास  होऊ  न  देता , कुणावरही  आपलं  ओझं  न  टाकता , कुणालाही  न  कळतI-कळवता  मरणाच्या  मिठीत  स्वतःला  झोकून  द्यावं . हे  या  मनुष्याला  कधी  बरं  कळणार ?

=================
जीवन कसे पक्ष्यांसारखे असावे
कुठे ही उडावे आणि कसेही जगावे
आणि मरताना देखिल कधी कुणावर
आपले ओझं न देता जावे
=================

नवं-चारोळीकार
--------------

             (साभार आणि सौजन्य-संदर्भ-माझ्या लेखणीतून.ब्लॉगस्पॉट.कॉम)
            -------------------------------------------------------

-----संकलन
-----श्री.अतुल एस.परब(अतुल कवीराजे)
-----दिनांक-13.11.2022-रविवार.