मला आवडलेल्या चारोळ्या-चारोळी क्रमांक-120

[Atul Kaviraje]

                                 मला आवडलेल्या चारोळ्या
                                   चारोळी क्रमांक-120
                               ------------------------

मित्र/मैत्रिणींनो,

      --नवं-चारोळीकार , आठवणींच्या  भूतकाळात  रमता-रमता  काळ-वेळेचे  भान  विसरून  जातो , आणि  आपले  अस्तित्त्वच  गमावून  बसतो , हे  बखुबीनें  या  चारोळीतून  दाखवून  देत  आहे . तो  म्हणतोय , की  मी  एकटा असलो , की  आठवणींची   भुते  माझ्यासभोवती  फेर  धरून  नाचू  लागतात . त्यातील  काही  कटू  असतात , तर  काही  गोडही . पण  त्या  सर्वच  आठवणी  मला  अजूनही  महिताहेत . मग  त्या  आठवतं , माझं  मुक्त  मन  त्या  आठवणींच्या  मागे  स्वैर , सैराट  धावू  लागत . अगदी  कशाचीही , सद्य  परिस्थितीचीही   तमा  न  बाळगता . इतका  मी  त्या  आठवणींमध्ये  हरवून , हरपून  जातो . मग  त्या  एक  एक  करून  वेचीत  राहतो , त्यांची  माला  गुंफीत  राहतो . माला  गुंफून  झाली  की  त्यातील  प्रत्येक  आठवण-फुलाला  पुन्हा  पुन्हा  गोंजारीत  राहतो . त्याचा  सुवास , सुरभ , दरवळ  मन-मस्तिष्कात  भर-भरून  ठेवतो . आणि  त्यात  मग  मी  इतका  देहाने  भानाने  हरपून  जातो , की  गत-काळातून  वर्तमान-काळात  परतायचच  विसरून  जातो . इतका  हा  माझा  भूत-काळ  त्या  आठवणीत  मला बांधून , जखडून  ठेवतो .

============
आठवणींच्या मागे धावलो
कि माझं असंच होतं.
आठवणीं वेचत जाताना,
परतायचं राहुन जातं.
============

नवं-चारोळीकार
--------------

            (साभार आणि सौजन्य-संदर्भ-माझ्या लेखणीतून.ब्लॉगस्पॉट.कॉम)
            ------------------------------------------------------

-----संकलन
-----श्री.अतुल एस.परब(अतुल कवीराजे)
-----दिनांक-दिनांक-15.11.2022-मंगळवार.