मला आवडलेल्या चारोळ्या-चारोळी क्रमांक-121

[Atul Kaviraje]

                                 मला आवडलेल्या चारोळ्या
                                    चारोळी क्रमांक-121
                                -----------------------

मित्र/मैत्रिणींनो,

     --या  चारोळीतून  नवं-चारोळीकाराला  बहुतेक गुलमोहोराचा  जीवन-पट  समोर  आणायचा  असेल .तो  म्हणतोय , गुलमोहराची  पानगळ  होऊन  तो  रुक्ष , रखरखीत  असा   भासतो . पालवी , पाने , फुले  येऊन  तो  भरगच्च  होण्यासाठी  पावसाची   आतुरतेने , उत्कंठतेने  वाट  पाहत  असतो . आणि  या  पावसाची  वाट  पाहतच  तो  या  उष्णतेच्या , उन्हाच्या  दाहक  स्पर्शाने  जणू  जाळून  जातोय  की  काय , असे  चारोळीकारास  वाटते . असं  जरी  घडलं  तरी  तो  गुलमोहर  तृप्तिचाही  एक  निश्वास  सोडत  असतो , की  माझे  हे  जळणे , माझे  हे  बलिदान  व्यर्थ  नसणार . यानंतर  येणारा  पाऊस  माझी  ही  दाहकता  नक्कीच  विझवणार , आणि  मला  जीवन-दान  देऊन , मला  पुन्हा  पानI-फुलांनी , बहरानी  नटवणार . पण  पावसाला  त्याचे  हे  बलिदान  कधीच  कळतं  नाही , तो  येतो , पडतो , आणि  सृष्टीला  नवं-जीवन  देऊन , काहीच  न  घडल्यासारखं  पुन्हा  परत  जातो  देखील . आहे  की  नाही  निसर्ग  चमत्कारिक .

================
जळुन तृप्त होतो गुलमोहर,
तरी पाउसाची भेट नाही.
गुलमोहराचं जळणं,
कधीच का पावसाला कळत नाही
================

नवं-चारोळीकार
--------------

             (साभार आणि सौजन्य-संदर्भ-माझ्या लेखणीतून.ब्लॉगस्पॉट.कॉम)
            -------------------------------------------------------

-----संकलन
-----श्री.अतुल एस.परब(अतुल कवीराजे)
-----दिनांक-16.11.2022-बुधवार.