मला आवडलेल्या चारोळ्या-चारोळी क्रमांक-122

[Atul Kaviraje]

                                मला आवडलेल्या चारोळ्या
                                  चारोळी क्रमांक-122
                              ------------------------

मित्र/मैत्रिणींनो,

     --तुझी  भेट  अनावर  होते , मी  तुझ्या  आठवणीत  गुंततो , तुझी  ओढ  लागते , पाऊले  तुझ्या  शोधार्थ  भटकू  लागतात , ती  नेतील  तिथे  शरीरही  मग  त्यांना  साथ  देऊ  लागतं . या  पावलांना  मग  डोळेच  नसतात , त्यांना  शब्द  नसतात . ती  मुक्यानेच  तुझ्या  ओढीने  चालत  राहतात , अगदी  थकेपर्यंत . पण  ही  तुझ्याकडे  येण्याची  पायवाट  पाऊले  तुडवीत  असतानाच , मन  मात्र  त्या  भूत-काळातील  आठवणीमध्येच  रमत  असतं . तिथेच  ते  थांबत  असतं , ठेचकाळत  असतं . आणि  अवचित  मग  तुझं  ते  गाव  नजरेसमोर  अवतीर्ण   होतं . अंधुक  अशी  ती  वाट  मला  तुझ्या  गावाकडे  घेऊन  जाते . पण  हे  काय  पाहतोय  मी , ते  गाव  हे  मुळी  गावचं  नसतं , ती  पायवाट  ही  पायवाटच  नसते .तर  तो  माझ्या  मनीचा  एक  भास  असतो .  आणि  मग  पाऊले  मला  चालवत , माझ्या  मनाला  आठवणींत  रमवतात , त्या  स्वप्नांच्या  वाटेवर  घेऊन  जातात , जिथे  तुझी  आणि  माझी  भेट  झाली  होती . आणि  पाहता  पाहता  मग  मनही  या  स्वप्नात  गुंतून  राहू  पहात . चारोळीकाराने  अतिशय  मार्मिक  अन  अनाकलनीय  स्वरूपात  आपल्याला  या  चारोळीचे  कथन  केले  आहे .

==============
पाय मुकेच चालतात,
परी मन आठवणींना ठेचाळते.
नजरे समोर गाव तुझे अंधुक,
अन ही वाट स्वप्नांकडे जाते.
==============

नवं-चारोळीकार
--------------

             (साभार आणि सौजन्य-संदर्भ-माझ्या लेखणीतून.ब्लॉगस्पॉट.कॉम)
            -------------------------------------------------------

-----संकलन
-----श्री.अतुल एस.परब(अतुल कवीराजे)
-----दिनांक-17.11.2022-गुरुवार.