मला आवडलेल्या चारोळ्या-चारोळी क्रमांक-126

[Atul Kaviraje]

                                मला आवडलेल्या चारोळ्या
                                  चारोळी क्रमांक-126
                               -----------------------

मित्र/मैत्रिणींनो,

     --नवं-चारोळीकार  कविता  किंवा  एखादी  चारोळी  कशी  जन्मास  येते , याची  येथे  मार्मिक  व्याख्या  करीत  आहे . एखादा  न  पटणारा  विषय , आपण  पाहिलेली  एखादी  घटना , एखादा  न  रुचणारा  विषय , किंवा  तसंच  काहीसं  जेव्हा  आपलं  म्हणणं  कुणी  ऐकत  नाही . ओठांपर्यंत  आलेल्या  भावना  या  घशातच, कंठातच   दबून  राहतात , त्या  गळ्यापर्यंत  कधीच  येत  नाहीत , मनातल्या  मनातच  दबून  जेव्हा  त्या  मनातच  दडपल्या  जातात , तेव्हा  त्या  भावना  मग  लेखणीद्वारे  कागदावर  उमटू  पाहतात . जे  बोलता  येत  नाही , ते  मग  शाईद्वारे  कागदावर  उतरवले  जाते . आणि  असे  अनेक  शब्द  जुळून  त्याची  ओळ  तयार  होते , आणि  अश्या  अनेक  ओळी  मिळून  मग  सार्थ  कविता  जन्माला  येते . आणि  मग  तीच  कविता वाचून  समाजाला  शहाणपण  येतं , समाज-प्रबोधन  होतं . एका-अर्थी  ठीकच   होतं . ओठांतून  बाहेर  येणारे  शब्द  हवेतच  विरून  जातात . पण  कागदावर  कायम -स्वरूपी  उमटलेले  शब्द  शेवट-पर्यंत  कायम  राहतात , तेथेच  राहतात , त्यांचं  अस्तित्त्व  कुणीच   मिटवू  शकत  नाही .

==================
शब्द होऊ पाहणा-या भावनांची
जेव्हा गळ्यापर्यंत येऊनही कत्तल होते,
तेव्हा कुठे जाऊन
एक कविता जन्माला येते.
==================

नवं-चारोळीकार
--------------

             (साभार आणि सौजन्य-संदर्भ-माझ्या लेखणीतून.ब्लॉगस्पॉट.कॉम)
            -------------------------------------------------------

-----संकलन
-----श्री.अतुल एस.परब(अतुल कवीराजे)
-----दिनांक-21.11.2022-सोमवार.