मला आवडलेल्या चारोळ्या-चारोळी क्रमांक-127

[Atul Kaviraje]

                                 मला आवडलेल्या चारोळ्या
                                   चारोळी क्रमांक-127
                               -------------------------

मित्र/मैत्रिणींनो,

     --ओळख , अनोळख  या  शब्दांची  चांगलीच  जुळवा-जुळव  करून  चारोळीकाराने  एक  सार्थ  चारोळी  लिहिली  आहे . चारोळीचा  जुगIडच  केला  आहे  जणू . तो  म्हणतोय , एखादी  अनोळखी  व्यक्ती  ही  अनोळखी  असूनही  हळू  हळू  ओळखीची , जवळची  अशी  वाटू  लागते . मग  हा  अनोळखीपणा  दूर  होऊन  त्याची  ओळख  होण्यात  जास्त  दिवस  लागत  नाहीत . मला  वाटतं  यात  स्वभावाचे  विशेष  महत्त्व  आहे . एखाद्याचा  न  जाणवणारा  स्वभाव  त्याची  ओळख  होताच  हळू  हळू  पटू  लागतो . मग  त्यात  अनोळखी  असे  काहीच  रहात  नाही . तो  मग  आपलासा  वाटू  लागतो . परका  रहात  नाही . पण  या  गोष्टीला  फार  वेळ  द्यावा  लागतो . एकदा  या  सर्वांची  ओळख  पटली , की  मग   कोणतीही  वस्तू , व्यक्ती  अनोळखी  रहात  नाही . ती  ओळखीचीच  वाटू  लागते , हवीहवीशी  वाटू  लागते .

===================
तुझा 'अनोळखी'पणा ही
आता ओळखीचा वाटायला लागला आहे.
अनोळखी 'तु' असलीस तरीही
तो माझ्या ओळखीचा झाला आहे.
===================

नवं-चारोळीकार
--------------

             (साभार आणि सौजन्य-संदर्भ-माझ्या लेखणीतून.ब्लॉगस्पॉट.कॉम)
            -------------------------------------------------------

-----संकलन
-----श्री.अतुल एस.परब(अतुल कवीराजे)
-----दिनांक-22.11.2022-मंगळवार.