मला आवडलेल्या चारोळ्या-चारोळी क्रमांक-128

[Atul Kaviraje]

                               मला आवडलेल्या चारोळ्या
                                 चारोळी क्रमांक-128
                             -------------------------

मित्र/मैत्रिणींनो,

     --नवं-चारोळीकार  स्वभावाने  अतिशय  भावनिक असल्याचे  प्रस्तुत  चारोळीतून  दिसून  येतं . त्याच्या  चारोळीतील  प्रियकर  अन  प्रेयसीचे  एकेमकांवर  अतीव  प्रेम  आहे . असा  एकही  दिवस  जात  नाही  की  दोघांनाही  एकमेकांची  आठवण  येऊन  राहत  नाही . आणि  जेव्हा  जेव्हा  आठवण  येते , दोघांनाही एकमेकांचे  जेव्हा  स्मरण  होते , तेव्हा  एक  सुखद  अशी  अनुभूती  दोघांच्या  मनात  घर  करून  राहते , आणि  ते  व्हीव्हळ  झालेलं  मन , अबोल  मन  त्या  संवेदना  डोळ्यांतून  दर्शवू  लागतात . अन  अवचित  एक  टपोरा  थेम्ब  डोळ्यांच्या  कडांत  साठू  पाहतो , हलकेच  अवतीर्ण  होतो . हेच  अश्रू -थेम्ब  त्या  दोघांच्या  प्रेमाची  एकमेव  खूण  सांगून  जातात . मनातल्या  भावना  अश्या  डोळ्यांवाटे  बाहेर  पडू  पाहतात . आणि  पहाता-पहाता  एक  अनोखी  चमक  दमक  चेहऱ्यावर  दिसून  येते . चारोळीकाराने  एका  अत्यंत  आकर्षक  उदाहरणाने  हा  प्रसंग  रंगविला  आहे . तो  म्हणतोय , की  जसं  पहाटेस  पानांवर  पडणारे  दव-बिंदू  सूर्योदय  झाल्यावर  सुवर्णाप्रमाणे  झळकत , चमकत  राहतात , त्याचप्रमाणे  हे  या  दोघांच्याही  डोळ्यांत  आलेले  अश्रू-थेम्ब  त्यांच्या  प्रेमाची  ग्वाही  देत , अतिशय  तीव्रतेने  नजरेत  चमकू  लागतात , चेहऱ्यास , नजरेस   एक  विशिष्ट  अशी  आभा  येते , झळाळी  येते  . 

====================
तुझ्या आठवणींचा एक थेंब
नेहमी माझ्या डोळ्यांच्या कोप-यात असतो,
पानांवर दव चमकावे
तसे नजरेत माझ्या चमकतो.
====================

नवं-चारोळीकार
--------------

             (साभार आणि सौजन्य-संदर्भ-माझ्या लेखणीतून.ब्लॉगस्पॉट.कॉम)
            -------------------------------------------------------

-----संकलन
-----श्री.अतुल एस.परब(अतुल कवीराजे)
-----दिनांक-23.11.2022-बुधवार.