मला आवडलेल्या चारोळ्या-चारोळी क्रमांक-135

[Atul Kaviraje]

                                मला आवडलेल्या चारोळ्या
                                  चारोळी क्रमांक-135
                              -------------------------

मित्र/मैत्रिणींनो,

     --प्रेमातील  विरह  कसा  असतो , याचे  एका  दुःखद , मनाला  भिडणाऱ्या , मार्मिक  अश्या  उदाहरणाने  ही  विरह-चारोळी  नवं-चारोळीकाराने  आपणापुढे  प्रस्तुत  केली  आहे . तो  म्हणतोय , त्याच्या  चारोळीतील  हा  दुःखी  प्रेमी  म्हणतोय , की  माझे  माझ्या  प्रियेवर  निस्सीम  प्रेम  होतं . पण  अश्या  काही  गोष्टी  अवचित  घडून  आल्या , की  आम्हा  दोघांनाही  विरह  सहन  करावा  लागला , तोही  आजपर्यंत . आणि  तेच  दुःख  घेऊन  मी  रोज  या  समुद्र-किनाऱ्यावरच्या  वाळूत  तासन-तास  बसलेला  असतो . तिची  आठवण  काढीत . असा  हा  जाचक  एकांत  आता  शेवट-पर्यंत  माझ्या  सोबतीस  आहे . विरंगुळा  म्हणून  मी  किनाऱ्यावरील   लाटेतून  चालताना ही  लाट  जेव्हा  ओसरली , तेव्हा  तर  या  वाळूनेही  माझी  फसवणूक  केली . मला  वाटलं होतं  ही  वाळू  माझ्या  सोबतीस  आहे . पण ती  लाट  ओसरता  ओसरता  माझ्या  पायाखालची  वाळूही  घेऊन  गेली . माझी  शेवटची  सोबतही  जणू  निघून  गेली . आता  माझ्या  सोबतीस  कुणीही  नाही . मी  अगदी  एकटाच  उरलोय , अगदी  एकाकीच  जणू  माझं  जीवन  झालंय  !

==================
एकांताला सोबत घेऊन
समुद्र किना-यावरुन चालताना,
वाळुनेही जागा सोडावी पायाखालुन ?
लाट माझ्यापासुन ओसरताना...!!!
==================

नवं-चारोळीकार
--------------

             (साभार आणि सौजन्य-संदर्भ-माझ्या लेखणीतून.ब्लॉगस्पॉट.कॉम)
            --------------------------------------------------------

-----संकलन
-----श्री.अतुल एस.परब(अतुल कवीराजे)
-----दिनांक-30.11.2022-बुधवार.