मला आवडलेल्या चारोळ्या-चारोळी क्रमांक-144

[Atul Kaviraje]

                                 मला आवडलेल्या चारोळ्या
                                   चारोळी क्रमांक-144
                                -----------------------

मित्र/मैत्रिणींनो,

     --नवं-चारोळीकाराचा  या  चारोळीतील  रोख  नेमका  कुणाकडे  आहे , त्या  वाऱ्याच्या  झुळुकीकडे  की  त्या  अवखळ  चालीच्या अल्लड, चंचल   तरुणीकडे . तो  याचे  वर्णन  करता  म्हणतोय , की  मी  एकदा  असाच  रस्त्यावरून  माझ्या  विचारात  चाललो  असता , अचानक  कुठूनरी  एक  मंद  वाऱ्याची  झुळूक  आली  आणि  थोडा  वेळ  सोबत  करून  निघूनही  गेली . मला  त्यावेळी  काही  जाणवले  नाही , परंतु  नंतर  तिचा  गारवा , शीतलता , गोडवा  मला  एक  अलौकिक  अनुभव  देता  झाला . मला  कळेना , की  वाराही  मंदावला  आहे , झाडाचे  पानही  हलत  नाहीय , आणि  ही थंडगार  झुळूक  कशी  काय  बरे  आली  आणि  गेली . अन  एवढेच  करून  ती  थांबली , नाही  तर  जाता  जाता  चक्क  तिने  पाठी  वळून  मजकडे  पहिले , आणि  गालातल्या  गाली  मंद  हसून  ती  नाहीशी  देखील  झाली . आणि  अचानक  मला  तिने  एका  अल्लड , अवखळ , खट्याळ , चंचल  तरुणीचा  आभास  करून  दिला , की  जिने  असाच  केव्हातरी  मला   सुखद , शीतल  अनुभव  करून  दिला  होता , आणि  अशीच  ती  जाता  जाता  पाठी  वळून मजकडे  पाहून  मंदपणे  गाली  हसली  होती .

===============
ती वा-याची एक झुळुक
हळुच शेजारुन जाणारी
जाता जाता पाहत वळुन
मंद गालातल्या गालात हसणारी
===============

नवं-चारोळीकार
--------------

             (साभार आणि सौजन्य-संदर्भ-माझ्या लेखणीतून.ब्लॉगस्पॉट.कॉम)
            -------------------------------------------------------

-----संकलन
-----श्री.अतुल एस.परब(अतुल कवीराजे)
-----दिनांक-09.12.2022-शुक्रवार.